Ik had er meer van verwacht...

De Franse Irène krijgt zeventig jaar na de Tweede Wereldoorlog de taak om gevonden voorwerpen uit de bevrijde kampen terug te geven aan hun eigenaren of nabestaanden. Ze kiest drie voorwerpen uit waarmee ze begint: een oude pop, een medaillon en een geborduurde zakdoek.

Tijdens haar zoektocht vindt ze de verhalen achter deze voorwerpen, en denkt ze ook na over haar eigen leven en haar eigen geschiedenis. Ze ontdekt dat ieder persoon zijn of haar eigen verhaal heeft en welke geheimen iemand mee kan dragen.

Ik moet zeggen dat ik een ander soort boek had verwacht. Ik kwam maar erg lastig in het verhaal en heb het daardoor vaak weggelegd, waardoor ik nog minder in het verhaal kwam. Ik wilde mijn recensie voor de verschijningsdatum plaatsen, maar dat is mede hierdoor dus niet gelukt. Heel eerlijk raakte ik ook erg in de war van de verschillende namen en de verschillende verhaallijnen rondom de drie voorwerpen. Elk hoofdstuk gaat namelijk over een ander persoon die weer gelinkt wordt aan het voorwerp, als volgend stukje in de zoektocht. Op een gegeven moment kon ik het verhaal niet meer volgen.

Wat ik wel prettig vond, was de schrijfstijl van de auteur. Ze gebruikt fijne zinnen en beschrijft ook niet heel uitgebreid, waar ik van houd. Aan de andere kant voelde het verhaal dan weer heel afstandelijk aan, waardoor ik ook niet met Irène mee ging leven. Misschien kwam ik daardoor zo moeilijk in het verhaal. Ik geef het boek toch nog drie sterren, omdat ik het onderwerp van het boek wel heel interessant vind. Daar zou ik zeker nog verder over willen lezen.