Lezersrecensie
Hoogspanning
Als 2018 op zijn einde loopt, gaat de Nederlandse hoofdinspecteur Jacob Noordland naar zijn vrienden in de Finse Åland eilanden, midden in de Oostzee, om daar samen met zijn vrouw Kerstin een rustige kerstvakantie door te brengen. Hij verlangt naar een witte kerst en die krijgt hij: het sneeuwt. Maar de rust waar hij op hoopte, is ver te zoeken. Dit tot toenemende ergernis van Kerstin. Het huisje waar zij verblijven is van zijn Ålandse collega Eeva Loitonen. Zij vertelt hem dat er de laatst tijd zeer regelmatig stroomstoringen zijn. Net voor een monteur ter plaatse is, is de storing voorbij. Waar komen deze stroomstoringen door en meer nog: is er sprake van sabotage? Jacob zegt Eeva toe er eens naar te kijken en raakt daardoor betrokken bij een Russisch plan de eilanden, die strategisch gelegen zijn, te annexeren.
De proloog speelt in het verleden. In de jaren ’80 wordt in Leningrad een complot gesmeed. Boris Petrov heeft zijn basistraining bij de KGB afgerond en wordt door zijn vader, kolonel Igor Petrov, naar het consulaat in Mariehamn, de hoofdstad van de Finse Åland-eilanden, gestuurd om daar als administratieve kracht te gaan werken. Na verloop van jaren zal een opdracht volgen, die een lange voorbereiding nodig heeft.
Het verhaal gaat daarna verder in 2018. Er zijn nu twee verhaallijnen die afwisselend aan de orde komen. Aan de ene kant dat van Jacob en Eeva en haar team die proberen te achterhalen wat de oorzaak is van de stroomstoringen en wie daar achter zit en aan de andere kant die van de Russen, zowel Boris en zijn team op Åland als van het eskader van overste Kozlov dat na een vlootoefening opstoomt om op Åland te landen en het te veroveren.
Zeer tegen de zin van Kerstin zit Jacob steeds vaker op het politiebureau en denkt mee met MOE ( Misdaad Onderzoek Eenheid), het speciale onderzoeksteam van Eeva. Zij hebben onder andere als taak Rusland in de gaten te houden. Jacob vindt een verband tussen de stroomstoringen en stort zich steeds meer op het werk en de ontstane crisissituatie. Door een toevalligheid komen zij er achter wanneer de landing gepland is. Gelukkig krijgen ze van verschillende kanten hulp, maar zullen ze in staat zijn die te voorkomen?
Doelwit Åland bestaat uit twee delen: deel 1: voorbereidingen en deel 2: uitvoering.
Het verhaal heeft een logische opbouw en geeft ook informatie over het belang van de eilandengroep voor de Russen.
De verwerking van historische elementen (zoals de Roemeense revolutie in 1989 en de annexatie van de Krim in 2014) maakt het belang van Åland als bufferzone tussen West-Europa en Rusland duidelijk.
Als lezer zal je meteen denken aan de recente inval van Rusland in Oekraïne. Het boek is al voor die tijd, in 2020, in eigen beheer uitgegeven en nu grondig herschreven uitgegeven bij LetterRijn en de situatie in Oekraïne heeft er dus geen invloed op gehad. Dit zorgt er echter wel voor dat het een heel realistisch verhaal geworden is. Hoe ver durven de Russen te gaan, is een vraag die dan meteen opkomt.
Jaap Jonker geeft gedetailleerde beschrijvingen van de omgeving, of het nou om plekken op het eiland of op de schepen gaat en dit maakt, wat samen met de vlotte en pakkende schrijfstijl, de lezer het gevoel aanwezig te zijn in het verhaal.
De epiloog sluit af met een cliffhanger en het wachten is dan ook op een vervolg. Op zich is dit niet vreemd want dit boek is bedoeld als eerste deel van een trilogie over Åland.
Jaap Jonker (1956) woont met zijn vrouw Anki in Hengelo. Hij werkt al 32 jaar bij hetzelfde bedrijf, maar voor die tijd heeft hij gevaren als stuurman bij de koopvaardij en is hij officier geweest bij de Koninklijke Marine. Åland beschouwen zij als hun tweede thuis. Anki is Finse en komt van vaders kant van dit eiland.
Daarnaast speelt Jaap in een band, houdt van klussen en van varen.
De proloog speelt in het verleden. In de jaren ’80 wordt in Leningrad een complot gesmeed. Boris Petrov heeft zijn basistraining bij de KGB afgerond en wordt door zijn vader, kolonel Igor Petrov, naar het consulaat in Mariehamn, de hoofdstad van de Finse Åland-eilanden, gestuurd om daar als administratieve kracht te gaan werken. Na verloop van jaren zal een opdracht volgen, die een lange voorbereiding nodig heeft.
Het verhaal gaat daarna verder in 2018. Er zijn nu twee verhaallijnen die afwisselend aan de orde komen. Aan de ene kant dat van Jacob en Eeva en haar team die proberen te achterhalen wat de oorzaak is van de stroomstoringen en wie daar achter zit en aan de andere kant die van de Russen, zowel Boris en zijn team op Åland als van het eskader van overste Kozlov dat na een vlootoefening opstoomt om op Åland te landen en het te veroveren.
Zeer tegen de zin van Kerstin zit Jacob steeds vaker op het politiebureau en denkt mee met MOE ( Misdaad Onderzoek Eenheid), het speciale onderzoeksteam van Eeva. Zij hebben onder andere als taak Rusland in de gaten te houden. Jacob vindt een verband tussen de stroomstoringen en stort zich steeds meer op het werk en de ontstane crisissituatie. Door een toevalligheid komen zij er achter wanneer de landing gepland is. Gelukkig krijgen ze van verschillende kanten hulp, maar zullen ze in staat zijn die te voorkomen?
Doelwit Åland bestaat uit twee delen: deel 1: voorbereidingen en deel 2: uitvoering.
Het verhaal heeft een logische opbouw en geeft ook informatie over het belang van de eilandengroep voor de Russen.
De verwerking van historische elementen (zoals de Roemeense revolutie in 1989 en de annexatie van de Krim in 2014) maakt het belang van Åland als bufferzone tussen West-Europa en Rusland duidelijk.
Als lezer zal je meteen denken aan de recente inval van Rusland in Oekraïne. Het boek is al voor die tijd, in 2020, in eigen beheer uitgegeven en nu grondig herschreven uitgegeven bij LetterRijn en de situatie in Oekraïne heeft er dus geen invloed op gehad. Dit zorgt er echter wel voor dat het een heel realistisch verhaal geworden is. Hoe ver durven de Russen te gaan, is een vraag die dan meteen opkomt.
Jaap Jonker geeft gedetailleerde beschrijvingen van de omgeving, of het nou om plekken op het eiland of op de schepen gaat en dit maakt, wat samen met de vlotte en pakkende schrijfstijl, de lezer het gevoel aanwezig te zijn in het verhaal.
De epiloog sluit af met een cliffhanger en het wachten is dan ook op een vervolg. Op zich is dit niet vreemd want dit boek is bedoeld als eerste deel van een trilogie over Åland.
Jaap Jonker (1956) woont met zijn vrouw Anki in Hengelo. Hij werkt al 32 jaar bij hetzelfde bedrijf, maar voor die tijd heeft hij gevaren als stuurman bij de koopvaardij en is hij officier geweest bij de Koninklijke Marine. Åland beschouwen zij als hun tweede thuis. Anki is Finse en komt van vaders kant van dit eiland.
Daarnaast speelt Jaap in een band, houdt van klussen en van varen.
1
Reageer op deze recensie