De ontruiming van een troosteloze jeugd

In 'Harnas van Hansaplast' beschrijft Charlotte Mutsaers de (jeugd) herinneringen die bij haar opkomen bij het ontruimen van het ouderlijk huis na het overlijden van haar broer, die daar 20 jaar is blijven wonen. Een disfunctioneel gezin, waar de vader grotendeels afwezig was en de moeder haar rol vooral invulde door het manipuleren van de drie kinderen. Een liefdeloos thuis, dat zich voortzet in het leven van de nakomelingen, die alledrie moeite hebben met het aangaan en behouden van relaties en er allemaal voor kiezen zelf geen kinderen op de wereld te zetten. Mooi geschreven, met vele uitstapjes naar het verleden, vanuit een geheugen dat alle kanten opvliegt. En juist hierdoor heel goed herkenbaar en invoelbaar.