Lezersrecensie
Hoera! Een fijn boek over een zwaar thema.
Wie heeft het nieuwste boek van Lex Paleaux al gelezen? De titel is ‘Liften naar de hemel’. Ik las het gisteren in een adem uit en was er stil van.
De hoofdpersoon is een jongen van 16 die na een traumatische gebeurtenis in jeugdinstellingen (zie eerdere boeken van deze auteur) terechtkomt en vandaaruit weer thuis bij zijn ouders komt wonen. Hij wil graag ergens ‘opnieuw beginnen’ en komt door bemiddeling van zijn oma en de dominee in Canada terecht; en wel bij een vreselijk religieus gezin met een enge en dominante vader. Een back to the fifties setting voor mij, maar gelukkig heeft hij zijn walkman met hedendaagse muziek (het zijn de jaren ‘80, ‘90?) bij zich!
Het is winter met veel sneeuw en ijs en temperaturen ver onder het nulpunt. Dat is ook de sfeer in huis. In het grote gezin is gelukkig een lichtpuntje: het driejarige meisje Ruth. Hoera!
Quintin mag niet naar school maar moet doordeweeks bij een boer werken en daar ook overnachten. Hij werkt veertien uur per dag en wordt als een slaaf behandeld. Die boer is zo mogelijk nog harder en wreder. Beide mannen willen Quintin breken en tot een zielloos in het gareel lopend wezen maken.
Hoogtepunt zijn de kerkbezoeken op de zondag. Meerdere op een dag! De dominee is een goed mens en zijn zoon raakt bevriend met Quintin.
Tot zover de setting van deze verwoestende roman. Je staat als lezer naast Quintin, en beleeft gruwelijke dingen die hij met zijn eigen kracht doorstaat, overleeft en zijn eigen glans geeft. Hij ziet overal het mooie, en krijgt dat ook terug. In een roedel honden die zonder liefde wordt gehouden om het huis en vee te beschermen tegen roofdieren. In een door zijn moeder verstoten stiertje. In een zwerver bij een supermarkt en natuurlijk in Ruth.
Zijn vriendschap met de domineeszoon verandert Quintin. Hij krijgt zijn vertrouwen en als lezer voel je dat deze jongen heel belangrijk is voor Quintin. Je gaat houden van die twee jongens, zo verschillend en toch ook zo gelijk. Sowieso sluit ik Quintin in mijn hart. Hij heeft gevoel voor humor, voor het absurde, en hij is sterk: tegenwoordig zeggen we dan ‘Jij kan dit!’ Wat er allemaal gebeurt in deze roman heb ik niet beschreven maar dit is een echte pageturner en ik voorspel: over een jaar kent iedereen Quintin.
De hoofdpersoon is een jongen van 16 die na een traumatische gebeurtenis in jeugdinstellingen (zie eerdere boeken van deze auteur) terechtkomt en vandaaruit weer thuis bij zijn ouders komt wonen. Hij wil graag ergens ‘opnieuw beginnen’ en komt door bemiddeling van zijn oma en de dominee in Canada terecht; en wel bij een vreselijk religieus gezin met een enge en dominante vader. Een back to the fifties setting voor mij, maar gelukkig heeft hij zijn walkman met hedendaagse muziek (het zijn de jaren ‘80, ‘90?) bij zich!
Het is winter met veel sneeuw en ijs en temperaturen ver onder het nulpunt. Dat is ook de sfeer in huis. In het grote gezin is gelukkig een lichtpuntje: het driejarige meisje Ruth. Hoera!
Quintin mag niet naar school maar moet doordeweeks bij een boer werken en daar ook overnachten. Hij werkt veertien uur per dag en wordt als een slaaf behandeld. Die boer is zo mogelijk nog harder en wreder. Beide mannen willen Quintin breken en tot een zielloos in het gareel lopend wezen maken.
Hoogtepunt zijn de kerkbezoeken op de zondag. Meerdere op een dag! De dominee is een goed mens en zijn zoon raakt bevriend met Quintin.
Tot zover de setting van deze verwoestende roman. Je staat als lezer naast Quintin, en beleeft gruwelijke dingen die hij met zijn eigen kracht doorstaat, overleeft en zijn eigen glans geeft. Hij ziet overal het mooie, en krijgt dat ook terug. In een roedel honden die zonder liefde wordt gehouden om het huis en vee te beschermen tegen roofdieren. In een door zijn moeder verstoten stiertje. In een zwerver bij een supermarkt en natuurlijk in Ruth.
Zijn vriendschap met de domineeszoon verandert Quintin. Hij krijgt zijn vertrouwen en als lezer voel je dat deze jongen heel belangrijk is voor Quintin. Je gaat houden van die twee jongens, zo verschillend en toch ook zo gelijk. Sowieso sluit ik Quintin in mijn hart. Hij heeft gevoel voor humor, voor het absurde, en hij is sterk: tegenwoordig zeggen we dan ‘Jij kan dit!’ Wat er allemaal gebeurt in deze roman heb ik niet beschreven maar dit is een echte pageturner en ik voorspel: over een jaar kent iedereen Quintin.
1
Reageer op deze recensie