troostrijk

Wat ik over Cerulean Sea schreef, gaat hier zeker ook op. Een warme kruik, maar met kanttekening.
Hoewel ook echt heel lovely en grappig, is dit boek daarnaast zo nu en dan ook echt een emotionele rollercoaster en op een enkel ogenblik wel echt heel heftig. Het onderwerp an sich is ook zwaarder - de dood. Dus het past ook.

Ik twijfelde om het te lezen omdat ik de dood altijd al best wel angstaanjagend vind - zeker nu ik sinds een paar jaar ook moeder ben. Maar mn liefde voor Cerulean heeft me gesterkt om hem toch op te pakken. En daar had ik zeker geen spijt van. Het heeft misschien zelfs wel wat geholpen om de angst wat af te zwakken. Ookal is het natuurlijk fictie. Fantasy (ik zou het “light-fantasy” noemen maar volgens mij heet het officieel “magisch realisme”). Als “het” is zoals in het boek, dan is dat toch wel een troostrijke gedachte. Al is het alleen al om je aan vast te houden tegen beter weten in. Het neemt je mee langs een verwerkingsproces dat zeker ook indruk maakt. Je aan het denken zet.