Lezersrecensie
Verfrissend feelgooddebuut met originele insteek
Jami Leigh (1995) besloot haar schrijfdroom na te jagen en richtte haar uitgeverij Jewel Books op. Ze helpt ook andere schrijvers via haar platform SchrijfAmbitie. Zelf schrijft ze veel Young Adult, sprookjesachtige fantasy en dystopische SF. De Roos van Montblanc is haar eerste echte feelgoodroman, al bevatten al haar verhalen wel romantiek.
In De Roos van Montblanc leren we Rosalie kennen, die samen met haar moeder en zus Iris een bloemenzaak runt in een slaperig Spaans dorpje, maar diep in haar hart was ze liever in Nederland gebleven. De zaak draait bijna volledig op de klandizie van een nabij gelegen B&B en wanneer de eigenaren willen stoppen en hun kleinzoon Luc komt kijken of hij de B&B zal overnemen, ziet Rosalie daarin een kans om terug naar Nederland te gaan. Als de klandizie van de B&B stopt, moeten ze wel, toch? Probleem is alleen dat Luc wel heel erg leuk is, dus ze begint te twijfelen. Luc wil haar alle ruimte geven en is mede daardoor niet duidelijk over wat hij zelf wil. Met het middeleeuwse festival Sant-Jordi voor de deur begint Rosalie zich te realiseren dat ze misschien krijgt wat ze niet meer wil.
Wat ik heel goed vond is dat in het voorwoord werd aangegeven dat Rosalie neurodivers is. Uit het verhaal blijkt dat niet expliciet, maar het verklaart wel haar reacties en manier van denken. Het was interessant om te lezen hoe dit bij haar werkt en ook een verfrissende, originele insteek voor een feelgoodverhaal. Ze is lief en behulpzaam, draagt dromerige jurken en vindt dat mannen best prinsen op witte paarden mogen zijn. Luc heeft zijn eigen kwesties, maar wordt ook heel herkenbaar en echt neergezet. Het leven in Spanje wordt op een heerlijke manier door het verhaal verweven en het middeleeuws festival was een heerlijke kers op de taart waardoor je een fijn vakantiegevoel krijgt, maar de teleurstelling van verkeerde verwachtingen over wonen en werken in het buitenland krijgt ook een plekje in dit verhaal.Verlies, loslaten en verwerken zijn andere serieuze thema's die zorgen voor realisme en diepgang in een warm, romantisch verhaal waarin dromen worden nagejaagd en liefde op onverwachte plekken ontstaat. Dit alles in de frisse, meeslepende schrijfstijl van Jami Leigh zorgt ervoor dat ik hoop dat er nog vele feelgoods mogen volgen.
In De Roos van Montblanc leren we Rosalie kennen, die samen met haar moeder en zus Iris een bloemenzaak runt in een slaperig Spaans dorpje, maar diep in haar hart was ze liever in Nederland gebleven. De zaak draait bijna volledig op de klandizie van een nabij gelegen B&B en wanneer de eigenaren willen stoppen en hun kleinzoon Luc komt kijken of hij de B&B zal overnemen, ziet Rosalie daarin een kans om terug naar Nederland te gaan. Als de klandizie van de B&B stopt, moeten ze wel, toch? Probleem is alleen dat Luc wel heel erg leuk is, dus ze begint te twijfelen. Luc wil haar alle ruimte geven en is mede daardoor niet duidelijk over wat hij zelf wil. Met het middeleeuwse festival Sant-Jordi voor de deur begint Rosalie zich te realiseren dat ze misschien krijgt wat ze niet meer wil.
Wat ik heel goed vond is dat in het voorwoord werd aangegeven dat Rosalie neurodivers is. Uit het verhaal blijkt dat niet expliciet, maar het verklaart wel haar reacties en manier van denken. Het was interessant om te lezen hoe dit bij haar werkt en ook een verfrissende, originele insteek voor een feelgoodverhaal. Ze is lief en behulpzaam, draagt dromerige jurken en vindt dat mannen best prinsen op witte paarden mogen zijn. Luc heeft zijn eigen kwesties, maar wordt ook heel herkenbaar en echt neergezet. Het leven in Spanje wordt op een heerlijke manier door het verhaal verweven en het middeleeuws festival was een heerlijke kers op de taart waardoor je een fijn vakantiegevoel krijgt, maar de teleurstelling van verkeerde verwachtingen over wonen en werken in het buitenland krijgt ook een plekje in dit verhaal.Verlies, loslaten en verwerken zijn andere serieuze thema's die zorgen voor realisme en diepgang in een warm, romantisch verhaal waarin dromen worden nagejaagd en liefde op onverwachte plekken ontstaat. Dit alles in de frisse, meeslepende schrijfstijl van Jami Leigh zorgt ervoor dat ik hoop dat er nog vele feelgoods mogen volgen.
1
Reageer op deze recensie