Meeslepend en filmisch geschreven thriller waarin feiten en fictie innig verweven zijn

Puck maakt iets vreselijks mee in Zuid-Frankrijk. Jonathan is een moordenaar. Rechercheur Cees Vermunt zoekt hem en belandt op Kreta, waar iemand meer lijkt te weten. Het is een race tegen de klok om erger te voorkomen...

Wat heeft een hartverscheurende gebeurtenis in Zuid-Frankrijk te maken met de klopjacht op een moordenaar? Het duurt even voor je daar achter bent in De val van Tammy Davidson, de intelligente, meeslepende thriller van Lex Passchier. Als script-editor en scenarioschrijver van televisieseries als o.a. Baantjer, Spangen, Grijpstra & de Gier en Moordvrouw weet hij als geen ander hoe je spanning, vaart en duizelingwekkende plottwists in een verhaal brengt. De haast filmische scènes verraden zijn deskundigheid op dat gebied ook. Je ziet de blauwe kelderdeur van de school zo voor je, je voelt de spanning zinderen en ruikt bijna de muffe geur..

Maar daar blijft het niet bij. Waar de ontwikkeling van de personages in thrillers soms wel eens ondergeschikt blijft aan de actie of misdaad, heeft de mentale belevingswereld van diverse personages hier wel een grote rol. Misschien komt het omdat Passchier niet alleen scenario's voor misdaadseries schrijft maar ook prijswinnend schrijver is van Oogappels en Gooise vrouwen, waarin gevoelens en mentale zaken niet ondergeschikt hoeven te zijn aan een moord die opgelost moet worden. Hoe het ook zij, de karakters zijn gecompliceerd en gelaagd en het is lang geleden dat ik zo'n indringend inkijkje in (postnatale) depressies heb gezien, en de desastreuze gevolgen van een persoonlijkheidsstoornis.
Daarnaast staat het verhaal ook bol van de actualiteiten, en verwijst het slim naar diverse klassiekers, zoals The catcher in the rye en American Psycho. Voor degenen die de verhalen kennen, vallen de stukjes misschien net wat sneller op hun plek. Voor anderen maakt het vooral nieuwsgierig om de verhalen ook te lezen.

Het boek is verdeeld in vier delen met een proloog en een epiloog. Na de proloog zit je op het puntje van je stoel, om dan te ontdekken dat het eerste deel over iemand anders gaat. Je begint je meteen af te vragen wat het verband is. Elk hoofdstuk is vanuit een van de personages geschreven, je weet dus in wiens hoofd je zit. De actualiteiten zijn duidelijk met data aangegeven. Het was vreemd om weer even terug te zijn in coronatijd, maar het beklemmend gevoel kwam snel weer boven. In het begin in de opbouw rustig, analytisch, bedachtzaam. Je gaat met Puck heel erg de diepte in, dat kan confronterend zijn. De wisseling met Jonathan is bijzonder. Je vraagt je af wat ze met elkaar te maken hebben. Je kunt het een tijdlang niet rijmen met de proloog. We lezen op een gegeven moment mee in de schriften van Jonathan en dat vond ik erg aangrijpend. Door de geschreven letters kwam het nog meer binnen. Wanneer het net zich begint te sluiten en er steeds meer duidelijk wordt, gaat het tempo van het verhaal omhoog. De hoofdstukken worden korter en we switchen sneller tussen de personages. Deel vier is een bloedstollende pageturner. De conclusie is toch nog onverwacht, zoals elke plottwist daarvoor ook. Zo sterk! De epiloog vind ik erg fijn om het verhaal mooi af te ronden.

Al met al een ijzersterke thriller, door de onverwachte wendingen en diepgang, de dynamische opbouw, meeslepende, filmische schrijfwijze, de intelligente mindgames en kwinkslagen naar actualiteiten en klassieke werken. Een boek om te lezen en herlezen.