Lezersrecensie
Ik voelde geen chemie tussen de personages
Accidentally Amy
Accidentally Amy gaat over Lizzy die op haar eerste werkdag bijna te laat op het werk komt en toen bij de koffiebar het drankje van iemand anders, een zekere Amy meenam. Ze botst daarbij op Blake. Er ontstaat een leuk contact maar als hij op haar koffiebeker kijkt, neemt hij aan dat Ze Amy noemt. Later blijkt Blake haar baas te zijn en ontdekt hij dat ze de koffie een soort van gepikt heeft bij de koffiebar. Amy heeft schrik dat hij haar daarom zou ontslaan en er ontstaat een beetje een gekke band tussen hen. Aangezien hij haar baas is, wil hij niets met haar beginnen maar ze voelen wel wederzijdse aantrekkingskracht. Ze besluiten om “gewoon als vrienden” met elkaar om te gaan maar dat is niet makkelijk als je liever elkaars kleren van het lijf wil scheuren.
Ik zal eerlijk zijn maar dit boek was niet helemaal mijn ding. Ik miste de chemie tussen de personages en vond de schrijfstijl niet zo leuk als ik verwacht bij dit soort feelgood. De grapjes vond ik bijvoorbeeld niet zo grappig en de contacten tussen Blake en Amy waren soms een beetje te gekunsteld. Ik moet ook wel zeggen dat ik dacht dat de personages volwassener zouden zijn maar ze leunen qua gedrag eerder aan bij YA. Ook de schrijfstijl past beter bij YA. Maar aangezien Blake al een mooie functie heeft bemachtigd in het bedrijf, vermoed ik toch dat hij al een eind in de twintig moet zijn.
Op zich is het geen slecht verhaal. De verhaallijn past bij feelgood. Het is ook niet dat de personages onsympathiek waren! Zeker niet. Ik voelde het gewoon niet tussen hen en ik moest mezelf toch een beetje dwingen om verder te lezen aangezien het me niet echt pakte. Jammer want “Bewijs het maar” dat ik vorig jaar heb gelezen vond ik wel erg leuk dus ik had hoge verwachtingen.
Accidentally Amy gaat over Lizzy die op haar eerste werkdag bijna te laat op het werk komt en toen bij de koffiebar het drankje van iemand anders, een zekere Amy meenam. Ze botst daarbij op Blake. Er ontstaat een leuk contact maar als hij op haar koffiebeker kijkt, neemt hij aan dat Ze Amy noemt. Later blijkt Blake haar baas te zijn en ontdekt hij dat ze de koffie een soort van gepikt heeft bij de koffiebar. Amy heeft schrik dat hij haar daarom zou ontslaan en er ontstaat een beetje een gekke band tussen hen. Aangezien hij haar baas is, wil hij niets met haar beginnen maar ze voelen wel wederzijdse aantrekkingskracht. Ze besluiten om “gewoon als vrienden” met elkaar om te gaan maar dat is niet makkelijk als je liever elkaars kleren van het lijf wil scheuren.
Ik zal eerlijk zijn maar dit boek was niet helemaal mijn ding. Ik miste de chemie tussen de personages en vond de schrijfstijl niet zo leuk als ik verwacht bij dit soort feelgood. De grapjes vond ik bijvoorbeeld niet zo grappig en de contacten tussen Blake en Amy waren soms een beetje te gekunsteld. Ik moet ook wel zeggen dat ik dacht dat de personages volwassener zouden zijn maar ze leunen qua gedrag eerder aan bij YA. Ook de schrijfstijl past beter bij YA. Maar aangezien Blake al een mooie functie heeft bemachtigd in het bedrijf, vermoed ik toch dat hij al een eind in de twintig moet zijn.
Op zich is het geen slecht verhaal. De verhaallijn past bij feelgood. Het is ook niet dat de personages onsympathiek waren! Zeker niet. Ik voelde het gewoon niet tussen hen en ik moest mezelf toch een beetje dwingen om verder te lezen aangezien het me niet echt pakte. Jammer want “Bewijs het maar” dat ik vorig jaar heb gelezen vond ik wel erg leuk dus ik had hoge verwachtingen.
1
Reageer op deze recensie