Beter dan fictie

Eva werkt voor een tv-maarschappij. Ze hoopt het te schoppen tot sebior creative maar in de tussentijd behandelt haar baas haar als een hulpje. Na een ongeval waarbij Max Mulder, een succesvolle auteur, zijn pols breekt, waarbij Eva deels verantwoordelijk voor is, gaat ze enkele weken bij hem intrekken om ervoor te zorgen dat zijn nieuwe boek tijdig afraakt. Maar Max zit daar niet op te wachten. Hij is een beetje een kluizenaar en Eva haalt heel zijn routine overhoop. Ze dringt niet alleen zijn leven binnen maar ook zijn hoofd. Eva komt terecht in een afgelegen huis in het bos waar Max woont. Door haar leuke en enthousiaste persoonlijkheid leert ze al snel de andere inwoners van het dorp kennen. Kan ze de nukkige Max ook laten ontdooien? Stilletjes aan krijgen ze toch een band. Maar je voelt dat het fragiel is, en bij het minste de kans heeft om te breken.

Dit is het eerste boek dat ik gelezen heb van Mireille Versteeg maar het was meteen een schot in de roos! Het is een heerlijke feelgood met heel leuke personages. Niet alleen de hoofdpersonages maar ook enkele van de andere inwoners van het dorp waren een heel leuke toegevoegde waarde aan het verhaal.

De schrijfstijl past heel goed bij dit feelgoodverhaal. Je voelt de aantrekkingskracht tussen Eva en Max. Dit zorgt ervoor dat je wil weten hoe het verder loopt tussen hen twee. Er zit humor in, warmte, emotie. Eenmaal begonnen met lezen wou ik alleen maar verder lezen.

Het verhaal gaat heel vlot vooruit, maar het duurt vrij lang voor de klik echt komt tussen Eva en Max. Dus als lezer heb je wel je geduld nodig. Maar omdat de personages zo leuk zijn en ik toch de chemie tussen hen beide voelde - ondanks dat ze het zelf niet doorhadden - vond ik het niet storend. Ik had het boek op twee dagen uit. Ik wilde gewoon steeds verder lezen. Het is ontzettend leuk geschreven.

Kortom een aanrader in het feelgoodgenre.