Pakkende debuutroman

Dit debuutvan Inge Denaeghel is een prachtige pakkende roman over twee vrouwen, elk aan de andere kant van de wereld.

Ajuna die in Siberië woont, van wie haar vader op sterven ligt, de band met haar broer niet echt goed te noemen is en waar haar zoon is, weet ze niet. Na de dood van haar vader gaat ze naar hem op zoek.

Sophia woont in België. Als haar moeder overlijdt voor ze haar kan vertellen wie haar vader is, wil ze op zoek naar hem. Via een foto komt ze bij een man terecht in Siberië. Beide vrouwen - ondanks de afstand - kruisen elkaar tijdens hun zoektocht naar de geheimen uit hun leven.

We lezen in dit boek afwisselend beide (en enkele andere) perspectieven. Dit maakt dat het boek heel vlot leest en vooruitgaat.

“Zo ontstonden wankele brugjes waarover haar vader en zij elkaar konden bereiken. Kwetsbare toenaderingen, als vers gevallen sneeuw waar ze nu tot aan haar knieën door werd opgeslokt, omhuld door ijzige poolnevel.”

Prachtige zinnen vormen samen een mooi geheel. En dit voor een debuutroman. Ondanks het vlotte lezen wou ik soms gewoon eens stilstaan bij de mooie zinnen die Inge Denaeghel schrijft. De schrijfstijl is beeldend, met oog voor detail. Daarnaast weet ze de lezer aan het boek gekluisterd te houden door de mysterieuze verledens/levens van de personages. Slechts mondjesmaat laat de auteur meer los. In combinatie met bepaalde elementen waarbij je aan het eind van elk perspectief zo snel mogelijk wil verder lezen, bleef ik gespannen afwachten tot welke geheimen er zouden ontrafeld worden.

“Krokussen waagden zich door het sneeuwdek aan de oppervlakte en narcissen duwden hun bladeren fier de hoogte in.”

Deze debuutroman laat een indruk na die je nog even zal bijblijven. Een mooi verhaal dat de lezer meeneemt van Brugge naar het ijskoude Siberië.

“Ze staken het oude wankele brugje over. Alles was bevroren. De brug, het water. Hun levens?”