De bloemendochters

De bloemendochters is het eerste deel van een serie. Als ik de korte inhoud lees, zou het boek een aanrader kunnen zijn voor fans van de zeven zussen. Daarom duurde het ook even voor ik het boek opgepakt had. Ik wou eerst die serie uitlezen voor ik begon aan een nieuwe “familie”-serie.

Dit eerste deel gaat over Dahlia. Dahlia werd opgevoed door haar grootouders omdat haar moeder overleden is en haar vader kent ze niet. Niemand weet iets over hem. Of dat denkt ze tenminste. Als haar oma overlijdt vindt ze een brief in haar werkkamer die aangeeft dat haar grootmoeder wel degelijk ooit contact gehad heeft met haar vader. Het enige wat ze hiermee ontdekt is dat hij in Mexico woont. Dahlia is toe aan een avontuur dus besluit ze naar Mexico te trekken in de hoop dat ze haar vader daar zal vinden. Daar leert ze Pablo kennen een Mexicaanse jonge man die haar helpt in haar zoektocht naar haar vader maar ze vindt wel wat meer bij hem.

Het boek heeft heel veel personages. Zeker rond de familie van Dahlia. Bovendien hebben ze dan ook nog eens allemaal bloemennamen dus je moet er wel even je aandacht bijhouden. Er staat wel een familie-stamboom in het boek als geheugensteuntje.

Het verhaal speelt zich af in het heden (Dahlia op zoek naar haar vader) en in het verleden waarbij we lezen hoe Dahlia’s moeder Ricardo, haar vader leert kennen en voor de charmes van de knappe en intelligente Mexicaanse man valt tijdens een stage als archeologe.

Het is een fijne, eerder trage, roman met een aangename schrijfstijl en veel personages. De vergelijking met De zeven zussen is wel correct tot op zekere hoogte. Een vrouw die op zoek gaat naar haar verleden, dat ze vindt in een andere werelddeel. Maar de schrijfstijl is anders, het overkoepelende verhaal is (voorlopig) minder aanwezig. Maar misschien verandert dit in het tweede deel.