spannend, beklemmend

De kliniek is het tweede deel in de serie van Connie Woolwine. Connie heeft een speciale opdracht. In een psychiatrische instelling - kortweg de kliniek - waar 5 seriemoordenaars opgenomen zijn, is een verpleegkundige vermoord. Maar niet zomaar vermoord… haar baby is weggesneden uit haar buik. Het is een race tegen de klok om de baby hopelijk levend terug te vinden. Connie en Baarda gaan
undercover in de kliniek op zoek naar antwoorden. Intussen leer je zowel de seriemoordenaars als de werknemers kennen. Van de seriemoordenaars verwacht je misschien het ergste, maar de indruk is dat het personeel toch ook op z’n minst wel issues heeft.

De kliniek kent een goede en spannende opbouw. Connie probeert een indruk te krijgen van de gedetineerden en van het personeel voor haar onderzoek naar de moordenaar en om hopelijk de baby op tijd terug te vinden. Daarnaast krijg je ook een kijkje in het verleden van Connie want de kliniek roept bij haar toch het een en ander op.

De kliniek ligt ver van de bewoonde wereld en dus zitten zowel Connie als haar partner zowat opgesloten tussen de moordenaars. Bovendien gaan ze ook nog op zoek naar iemand die zelfs in de kliniek heeft kunnen toeslaan, ondanks het strikte regime de gedetineerden er opgelegd krijgen. Het voelt toch allemaal redelijk beklemmend. Want wie is er te vertrouwen en wie niet? Dat betert er niet op als er een storm uitbreekt.

Het aantal personages blijft beperkt. Het gaat namelijk over de vijf gevangenen en de personeelsleden in en rond de instelling. Toch zijn er wel wat namen te onthouden. Elk personage dat wat van belang is voor het verhaal krijgt een eigenheid. Wel vanuit het gevoel dat Connie over hen krijgt als profiler maar ook als mens.

Het verhaal zit heel goed in elkaar! Het is enorm spannend en als lezer weet je niet waar het verhaal naartoe gaat. Als we dichter bij de ontknoping komen, komt het leven van Connie en Baarda ook nog eens in gevaar. Ik zat echt op het puntje van mijn stoel te lezen. De spanning was enorm hoog. Het tempo dat in het begin van het boek nog wat lager mag, werd enorm opgeschroefd, maar dit ging niet ten koste van het verhaal.

In ieder geval echt een aanrader! Ik vond deze nog beter dan het eerste deel en zat meteen in het verhaal. Bovendien heb ik enkele weken geleden een interview bijgewoond met Helen Fields en de herkenning was leuk wat betreft de verwijzingen die ze toen maakte naar dit boek.