Gevoelige familiegeschiedenis raakt net niet

De Londense Danny Mulberry heeft het niet ver geschopt in het leven. Hij stommelt van baantje naar baantje, woont in het tuinhuisje van zijn vriend Dom en hangt regelmatig in de kroeg – totdat zijn dertienjarige nichtje Wolfie op een dag opduikt. Een weinig flatteus krantenartikel bracht haar op de hoogte van het bestaan van haar oom. Wolfie en haar zwaarmoedige moeder Lou hebben het moeilijk, nu Lou na een verkeersongeluk in het gips zit. Dom biedt hen een plek om te herstellen, waardoor hij Danny en zijn zus dwingt om na zestien jaar radiostilte hun familieverleden onder ogen te zien.

Groetjes, Danny is de tweede roman van de Australische Julietta Henderson, bekend van De goede grap van Norman Foreman. Voor haar debuut als fictieauteur schreef ze al als journalist en reisboekenschrijfster. De vertaling van Groetjes, Danny is van Anna Livestro.

Groetjes, Danny begint stormachtig. In het eerste hoofdstuk leren we hoe Danny in het leven staat, wordt hij aangehouden wegens het bekladden van de stoep, valt hij voor een mooie politieagente, ontmoeten we Dom, Doms zoontje George en hun bemoeizuchtige buurman, en zet een fotograaf Danny met opgeheven middelvinger in de krant. Meteen na deze stortvloed aan informatie wisselt het perspectief naar Wolfie, een verteller die veel te volwassen klinkt voor haar prille leeftijd. Naar aanleiding van de foto concludeert ze dat Danny haar oom is en bij wijze van noodkreet zoekt ze contact met hem.

Wanneer Dom de familie Mulberry bij elkaar heeft gebracht, verdwijnt de vaart uit het boek. Pagina na pagina, hoofdstuk na hoofdstuk lezen we hoe ongemakkelijk Danny, Wolfie, Lou en Dom in wisselende samenstellingen met elkaar omgaan. De scènes strekken zich uit over meerdere korte hoofdstukken, die vooral opgeknipt lijken te zijn om als cliffhanger te dienen. De jonge George en hond Gentleman leuken de interacties op, maar zorgen niet voor doorbraken in de verstandhouding.

Op een derde van het boek verschijnt er plots een journalist ten tonele: Danny's diepzinnige graffiti valt zó bij krantenlezers in de smaak, dat de journalist Danny een brievenrubriek aanbiedt. Lezers vragen Danny om hulp bij eenzaamheid, sleur, liefdesverdriet en andere levensproblemen. De verhaallijn is een welkome afwisseling van de ongemakkelijke scènes tussen Danny en zijn familie, maar staat los van het overkoepelende verhaal, alsof Henderson haar boek niet vol kreeg met alleen de hereniging van Danny en Lou. Danny's antwoorden zijn invoelend en opbouwend, maar overstijgen het niveau tegeltjeswijsheid zelden. Bovendien benadrukt deze verhaallijn de ongeloofwaardigheden in Groetjes, Danny. Want hoezo staat Danny met foto, volledige naam en adresgegevens in de krant, maar moet diezelfde krant wel de privacy van de brievenschrijvers waarborgen? En hoezo hangt de carrière van de journalist af van Danny's instemming met deze schrijfklus?

Dat wil niet zeggen dat Henderson niet tot psychologisch interessante verhaallijnen in staat is. Lou's depressie en Wolfies onmacht om haar moeder te helpen, zijn schrijnend. De vraag waarom Danny en Lou geen contact meer hebben, is interessant en de geleidelijke onthulling van het drama in hun jeugd houdt de lezer geboeid. Het is jammer dat deze sterke thema's niet helemaal uit de verf komen. Danny en Wolfie maken een hoop ophef om inzichten die ze instinctief al aanvoelden en hun karakterveranderingen komen amper uit henzelf, maar door gelukkige ontmoetingen met daklozen en taxichauffeurs. De keuze om Danny en Wolfie centraal te stellen, is opvallend: Lou is het personage dat uit het diepste dal omhoog klimt en Dom heeft de meeste positieve invloed op de anderen en is het meest bereid om in te leveren op zijn eigen comfortabele leven.

Groetjes, Danny had een ontroerende, gevoelige roman kunnen zijn, wanneer de focus op de heftige problematiek had gelegen en de personages meer verantwoordelijkheid hadden genomen voor hun geluk. Het boek had juist een geslaagde komedie kunnen zijn, wanneer de grappige bijpersonages en de gevatte dialogen niet werden verdrongen door de zwaarte van de thematiek en Henderson de absurde situaties had aangedikt. Helaas blijft Groetjes, Danny ergens tussen deze twee uitersten hangen.

Wil jij ook meer en leuker lezen? Lees dan dit boek voor de Hebban Reading Challenge van 2024!

Vink er bijvoorbeeld de volgende checklistcategorieën mee af: 'Lees een jong boek' en 'Lees een denkend boek'. Meedoen kan via Hebban.nl/challenge.