En dan wil ik nu naar Japan!!!

Het is jammer dat ik maar maximaal vijf sterren kan geven, want dit boek is veel meer waard. Nancy Singleton Hachisu ging naar Japan voor het eten maar bleef voor de liefde. Nu 22 jaar later heeft ze 2 tienerzoons en een studerende zoon. De tachtig jaar oude boerderij, waar ze met haar gezin woont, bevindt zich op twee uur reizen met de trein van Tokyo. Het is een honke, het belangrijkste huis van een grote familie, en de plaats waar de huisgoden verblijven. Vroeger verzamelden de familieleden zich voor de vieringen van Japanse feestdagen in de honke. Veel Japanners trekken weg van het platteland om in de grote stad te gaan werken met als gevolg dat veel tradities verloren gaan. Nancy en Tadaaki willen oude tradities weer in ere herstellen en voegen daar wat nieuwe westerse aan toe.

Wat betreft eten en koken heeft Nancy een paar uitgangspunten. Volgens haar is het belangrijkste van een recept dat je de verhouding erin kan ontdekken, zodat je deze gemakkelijk kan aanpassen. Op de boerderij heb je soms een overvloed aan een bepaalde groente, dit zorgt ervoor dat je creatief moet worden bij het koken met producten. Jij bepaalt niet wat je gaat koken maar dat doet het land.

In de eerste paar hoofdstukken staat de basis, tips over welke ingrediënten je moet kopen of waar je op letten  bij het kopen van je producten. Dit is altijd fijn, zeker als je van de helft van de ingrediënten nog nooit gehoord hebt. De benodigde keukengerei, messen en kooktechnieken staan ook uitgelegd. Dan beginnen de recepten, bij ieder recept staat vermeld wanneer het wordt gegeten of waarom Nancy het graag maakt. De recepten zijn overzichtelijk met aan de zijkant de ingrediënten, en een stap voor stap uitleg ernaast. Tussen de gerechten staan allemaal verhalen over Nancy’s ervaringen, maar ook over de Japanse plattelands cultuur.

Tijdens het bladeren door de recepten en het lezen van de verhalen, valt het oog op zelf tofoe of udon maken. Als ik lees hoe Nancy de tofoe omschrijft denk ik “tofoe, zo lekker is dat toch niet? Ja als je het frituurt en dan door een nasi gerecht doet, gewoon zo is het toch niet te eten? En bederfelijk? Ik kan me nog herinneren dat de laatste keer dat ik het kocht het juist heel lang houdbaar was. Of denk ik nou aan iets anders, morgen even in de supermarkt kijken”.
Nou ik denk wel dat de keus gemaakt is, het wordt tofoe zelf maken, want dit geloof ik niet.  Hmm maar waar haal ik dan die gedroogde sojabonen vandaan? Ik denk dat ik weer een tripje naar de Aziatische supermarkt in de Markthal kan maken, altijd leuk. Na een snelle check op internet zie ik dat ze geen gedroogde sojabonen hebben. De tofoe moet dus nog maar even wachten. Ik blader verder en kom Natto, gefermenteerde sojabonen, tegen. Ik denk dat ik die maar deze keer oversla. Helaas moet ik dus de verkrijgbaarheid van de ingrediënten laten bepalen welk gerecht ik ga maken, maar eigenlijk past dit juist wel heel goed in het gedachtengoed van het boek.

Met veel plezier zit ik de rest van de verhalen te lezen. Ik weet nu hoe ik eenden en kippen moet plukken, altijd handig, en hoe ik rijst moet zaaien en oogsten. Toch jammer als ik de etiquette rond sushi lees, blijkt dat ik als een boer eet. Na het lezen van alle verhalen is me één ding héél duidelijk, IK WIL NAAR JAPAN!!!

gestoofde gyoza voor 6 personen
sui gyoza

GYOZAVELLEN
1/4 tl zout
150 g lekkere bloem plus extra om te bestuiven

GYOZAVULLING
110 g fijngesneden Chinese kool
2 tl fijn zeezout
225 gr ongepelde rauwe Chinese garnalen, kop verwijderd
300 g dun gesneden varkensschouder of varkensgehakt
2 el sake
1 el sojasaus
1 volle el geraspte gember
2-3 stengels Chinese bieslook (nira)

DIPPEN
rijstwijnazijn
sojasaus
rayu (chili-sesamolie)

Breng 1,25 dl water in een pannetje op hoog vuur aan de kook en los het zout erin op.
Doe de bloem in een middelgrote mengkom. Klop het hete water met eetstokjes met kleine beetjes tegelijk door de bloem tot een samen hangend deeg. Kneed tot er een glad en soepel deeg ontstaat - het moet zachter zijn dan je oorlelletje. Vorm er een bal van, wikkel hem in plasticfolie en laat hem rusten terwijl je de vulling bereid.

Vul een zware pan voor de helft met water en breng aan de kook.

Doe voor de vulling de Chinese kool in een kom van ongeveer 7,5 liter inhoud. Bestrooi hem met het zout en masseer dit kort in. Laat de kool 10 min. staan en knijp hem dan heel goed uit om elk beetje vocht eruit te persen.
Pel de garnalen en hak ze fijn met een mes. Doe ze in een grote mengkom. Hak de varkensschouder handmatig fijn en doe hem bij de garnalen. Meng de Chinese kool, sake, sojasaus, gember en het bieslook erdoor. Kneed alles zachtjes tot de vulling glad en goed gemengd is. Bestuif het werkblad met blad met bloem en rol het deeg tot een rol van 5 cm doorsnede. Knijp er stukjes van 2,5 cm af en rol ze uit tot rondjes van 10 cm doorsnede. Bestuif ze met bloem en stapel ze op.

Het vullen van de gyoza gaat een stuk sneller met een beetje hulp. Probeer wat familieleden te verleiden om je te helpen. Zet een halfgevuld kommetje water naast je. Leg een deeglapje in je handpalm en schep een dotje vulling net uit het midden. Je wilt er zoveel mogelijk vulling in doen en de gyoza nog steeds kunnen sluiten - ongeveer 1 theelepel afhankelijk van de grootte van de velletjes. Doop je wijsvinger in het koude water en wrijf wat water langs de rand van het deegrondje met de vulling. Sluit het rondje door het dubbel te vouwen en plooitjes te maken op 6mm afstand van elkaar en die vast te drukken op het natte deel. Klinkt dat ingewikkeld? Ja. Maar ik kan alleen maar zeggen dat het gemakkelijker is dan het lijkt en dat het eindproduct, ook al is dat misschien niet perfect, absoluut heerlijk zal zijn (vooral met zelfgemaakte deeglapjes van ambachtelijk gemalen meel).

Doe zoveel gyoza’s in het hete water als er goed in passen (ze moeten naast elkaar naar het oppervlak kunnen komen drijven). Roer geregeld om aan elkaar plakken te voorkomen. Kook ze op een flink vuurtje tot ze boven komen drijven. Kook ze nog een paar minuten en schep er enkele met een klein beetje van het kookvocht (alleen om warm te houden)in kleine rijstkommetjes. Serveer ze met kommetjes rijst. Dit gerecht is een vullend maal, vooral met een salade van daikon, wortel of chinese kool, heel anders dan de gestoomde gyoza.

Aan tafel schenkt ieder wat azijn, sojasaus en raku naar smaak in een klein sojasauskommetje en doopt de gyoze voor het eten in het mengsel.

VARIATIES: de verhouding tussen garnalen en varkensvlees kan naar smaak worden aangepast. Het Chinese bieslook kan worden weggelaten, aangezien het tegelijk scherp is en de volgende de nog in je adem te ruiken is.

Ik heb uiteindelijk het recept gemaakt en had veel te veel, maar aangezien het veel werk is om te maken is te veel niet zo erg. Wat overbleef heb ik in de vriezer gedaan voor de volgende keer. Ik had geen Chinese bieslook kunnen vinden dus heb ik er gewone bieslook in gedaan. Het vouwen was in het begin een beetje dramatisch, ik heb op youtube nog gekeken voor een voorbeeld. Voor het vouwen van de plooien maakte dit voor mij het wat duidelijker. Het was al dat werk wel waard, ze waren heerlijk. Ik ben dan ook erg blij dat ik nog een voorraadje heb in de vriezer.