Rauwe realiteit met humor verteld

De Engelse Dolly Alderton (1989) is journaliste. Ze schreef datingcolums voor de Sunday Times. Daarnaast was ze story producer voor een realityshow en was copresentator voor een Engelse podcast (The High Low). Ze schreef en regisseerde twee films The Confluence (2014) en Anna, Island (2015). Het boek Alles wat ik weet over liefde (2018) is haar debuut.  

Dit boek beschrijft het leven van Dolly vanaf haar tienerperiode tot nu en dan met name gericht op haar ontwikkeling rondom werk, vriendschappen en relaties. Voor dit boek  heeft ze een niet alledaagse opbouw gekozen, het boek bevat naast verhalen over haar leven lijstjes (wat ik wist over liefde toen ik tien,twintig, vijfentwintig, was), recepten (recept bij een kater: Macaroni met kaas), bizarre uitnodigingen voor een bruiloft en een babyshower en een overzicht met vreemde appjes. De berichtjes over de bruiloftuitnodiging en de babyshower zijn erg over the top en zijn waarschijnlijk typerend voor de Engelse jetset en dus niet echt herkenbaar voor de Nederlandse lezer, maar wel hilarisch te noemen. Het zijn allemaal extraatjes, want het belangrijkste in dit boek is toch de verhaallijn over het leven van Dolly en haar vrienden in Londen tijdens hun jaren als twintiger en de ontwikkeling die Dolly maakt.  

Het boek is erg Engels. Het leven van de jonge Dolly bestaat uit feesten met een hoop drank, seks en drugs. Uitgaan en laveloos door de start zwalken is belangrijker dan werken en onenightstands zijn aan de orde van de dag. Dolly is duidelijk niet gelukkig. Haar vriendinnen gaan zich settelen, zelf heeft ze diverse relaties die uiteindelijk op niets uitlopen. Ze gaat in therapie en leert dan zichzelf kennen en kan vervolgens keuzes maken die haar echt op weg helpen naar een stabiel en volwassen leven, maar daar gaan heel wat jaren overheen.  

De rode draad in het boek is haar vriendschap met Farly. De delen die ze beschrijft over die vriendschap zijn erg mooi om te lezen. Af en toe lijken het delen uit een roman en is het jammer dat die lijn niet is doorgezet, het was als roman zeker geslaagd geweest. Door de afwisseling van lijstjes, recepten en gewone verhalen is het een nogal rommelig boek. Een vergelijk met Bridget Jones is dan ook snel gemaakt, maar waar het verhaal van Bridget fictief is, is het verhaal van Dolly rauwe realiteit wat met de nodige humor wordt verteld. Dat het leven niet altijd eerlijk is, komt terug in het deel over het zusje van Farly, wanneer bij haar leukemie wordt geconstateerd, staat alles even stil.  

De opbouw van het boek zit ondanks de vele verschillende onderdelen van het boek toch goed in elkaar. Je maakt als lezer de ontwikkeling mee van een jonge onzekere tiener, naar een vrouw van bijna dertig die dan haar leven bijna op de rails heeft, stabiel in het leven staat en bewuste keuzes weet te maken. In Engeland is het boek een bestseller. De bekendheid die ze in Engeland heeft, zal daar zeker mee te maken hebben.  

Wanneer je je als lezer hebt verzoend met het feit dat het allemaal erg Engels is en dat er diverse intermezzo's zitten tussen de verhalen over het leven van Dolly Alderton, is het een soms grappig en soms serieus maar vooral prettig leesbaar boek over een jonge vrouw die op zoek is naar zichzelf, over het belang en de kracht van vriendschap en vooral over de liefde (en hoe het niet moet).