Lezersrecensie
fascinerend
Angel is verwend. Ze doet niets en vindt dat heel normaal. Ze verzint van alles en komt daar lang mee weg, maar mensen vinden haar raar. Als ze vijftien is schrijft ze een opstel waarvan ze op school niet geloven dat zij het heeft geschreven. Als er ook nog leugens van haar bekend worden besluit ze te stoppen met school en een boek te schrijven waarvan ze zeker weet dat het een succes wordt.
Ze vind wonderlijk genoeg een uitgeverij (zijzelf twijfelde geen moment) en uitgever Theo voelt een bepaalde genegenheid voor haar. Zijn partner kan alleen maar lachen, maar het boek wordt een succes en er volgen nog veel meer.
Het geld stroomt binnen, maar Angel kan er niet goed mee om gaan. Daarnaast blijkt ze ook met mensen niet goed te kunnen omgaan. Ze behandelt haar moeder vreselijk en heeft dat niet eens in de gaten. Wat zij doet is goed vindt zij.
Als ze kennis maakt met broer en zus Esme en Nora valt ze als een blok voor Esme, maar met liefde kan ze ook niet omgaan. Esme blijkt een hopeloos geval. Ze zijn tot elkaar veroordeeld.
Het boek in zes delen volgt het leven van Angel Deverell. De indruk dat ze een vorm van autisme heeft wordt later in het boek bevestigd als zijnde narcisme. Alles draait om haar en wat zij doet is goed. Het is een reuze vermoeiend leven. De enkele mensen om haar heen die haar kunnen verdragen hebben een bepaalde genegenheid voor haar opgevat , waarmee ze het voor elkaar krijgen om haar te tolereren. Maar verder wordt iedereen gillend gek.
Als haar boeken niet meer verkopen raakt ze in de problemen, maar ze is wel op de plek waar ze vroeger van droomde. Ze leeft in haar eigen wereld en ziet de aftakeling om haar heen niet.
Het verhaal is intrigerend en bijzonder, het is triest en toch belangwekkend. Angel is onaardig onsympathiek en toch voelt de lezer ook een genegenheid voor haar. De schrijfstijl van Elizabeth Taylor is boeiend, het verhaal verveeld geen moment en sleurt de lezer door het verhaal. Dat het boek in 1957 is geschreven is niet te merken. Het verhaalt blijft na het lezen hangen, en zeker Angel is een personage die de lezer niet zomaar loslaat. Het is werkelijk een fascinerend verhaal.
Ze vind wonderlijk genoeg een uitgeverij (zijzelf twijfelde geen moment) en uitgever Theo voelt een bepaalde genegenheid voor haar. Zijn partner kan alleen maar lachen, maar het boek wordt een succes en er volgen nog veel meer.
Het geld stroomt binnen, maar Angel kan er niet goed mee om gaan. Daarnaast blijkt ze ook met mensen niet goed te kunnen omgaan. Ze behandelt haar moeder vreselijk en heeft dat niet eens in de gaten. Wat zij doet is goed vindt zij.
Als ze kennis maakt met broer en zus Esme en Nora valt ze als een blok voor Esme, maar met liefde kan ze ook niet omgaan. Esme blijkt een hopeloos geval. Ze zijn tot elkaar veroordeeld.
Het boek in zes delen volgt het leven van Angel Deverell. De indruk dat ze een vorm van autisme heeft wordt later in het boek bevestigd als zijnde narcisme. Alles draait om haar en wat zij doet is goed. Het is een reuze vermoeiend leven. De enkele mensen om haar heen die haar kunnen verdragen hebben een bepaalde genegenheid voor haar opgevat , waarmee ze het voor elkaar krijgen om haar te tolereren. Maar verder wordt iedereen gillend gek.
Als haar boeken niet meer verkopen raakt ze in de problemen, maar ze is wel op de plek waar ze vroeger van droomde. Ze leeft in haar eigen wereld en ziet de aftakeling om haar heen niet.
Het verhaal is intrigerend en bijzonder, het is triest en toch belangwekkend. Angel is onaardig onsympathiek en toch voelt de lezer ook een genegenheid voor haar. De schrijfstijl van Elizabeth Taylor is boeiend, het verhaal verveeld geen moment en sleurt de lezer door het verhaal. Dat het boek in 1957 is geschreven is niet te merken. Het verhaalt blijft na het lezen hangen, en zeker Angel is een personage die de lezer niet zomaar loslaat. Het is werkelijk een fascinerend verhaal.
2
1
Reageer op deze recensie