Lezersrecensie
Een vriendelijke en originele feelgoodroman
De Amerikaanse auteur Shelby Van Pelt schreef haar debuutroman Buitengewoon briljante wezens en had daarmee gelijk een New York-times bestseller in handen. Er zijn inmiddels wereldwijd meer dan een miljoen exemplaren van verkocht. De Nederlandse vertaling is van Sabine Mutsaers.
Wat gelijk opvalt is dat het verhaal een bijzonder personage kent: Marcellus de reuzenkraak, een octopus uit de Grote Oceaan. Vier jaar geleden werd hij gevangengenomen en kwam terecht in het Aquarium Sowell Bay als attractie. Hij is intelligent, observeert de mensen die hem komen bekijken en ontsnapt regelmatig uit zijn bassin. Marcellus vertelt zijn verhaal afgewisseld met de twee andere personages. Deze intermezzo's zijn kort en leuk om te lezen en brengen humor en verdieping in het verhaal. Marcellus visie op de mens is bijzonder: ‘Mensen. Over het algemeen zijn jullie saai en vreselijk onhandig. Maar zo nu en dan kunnen jullie buitengewoon briljante wezens zijn.’
De gemiddelde levensverwachting van een octopus is vier jaar en Marcellus’ dagen zijn geteld. Hij weet het, hij voelt het, maar hij wil nog één ding doen en dat heeft alles te maken met schoonmaakster Tova en de jongeman Cameron. Tova Sullivan is een weduwe van 70 en werkt in de avonduren in het aquarium. Tova draagt een groot verdriet met zich mee, sinds haar destijds 18 jarige zoon verdronk. Een overlijden onder vreemde omstandigheden, die nooit zijn opgehelderd. Cameron Cassmore is het huis van zijn ex uitgezet nadat hij weer zijn baan was kwijtgeraakt. Hij besluit zijn onbekende vader te gaan zoeken en reist in een aftandse camper af naar de westkust en zet daarmee iets in beweging wat het leven van een paar Sowell Bay bewoners compleet zal veranderen.
Het perspectief van het verhaal wisselt constant tussen Tova en Cameron, met intermezzo’s van Marcellus. Als lezer kijk je mee in het leven en de gedachtes van deze personages en leer je ze goed kennen. Tova zit op een keerpunt in haar leven. Ze moet eigenlijk met pensioen en ze woont in een te groot huis vol herinneringen. Het is tijd om zaken af te gaan sluiten en beslissingen te gaan nemen voor de jaren die haar nog resten en dat is niet zo eenvoudig. Van Pelt weet haar goed te typeren in haar beschrijvingen. Dat lukt haar ook bij Cameron. Hij is dertig en heeft tot nu toe niet veel gedaan met zijn leven, maar nu hij op zoek is naar zijn vader, een baantje heeft gevonden in het aquarium en nieuwe vriendschappen opbouwt, ontwikkelt hij zich tot een aangenaam persoon ook al gaat dat niet zonder slag of stoot. De uitwerking van de personages is overtuigend en het is niet moeilijk om je in hen te verplaatsen en met hen mee te leven.
Van Pelt heeft een prettige manier van schrijven. De personages en omgeving komen tot leven en dialogen voelen natuurlijk. Het geheel leest vlot door de afwisseling van perspectief, wat een constante nieuwsgierigheid oplevert naar het verdere verloop van het verhaal. Thema’s als rouw, vertrouwen, vriendschap, het maken van keuzes en een zoektocht naar het verleden, krijgen genoeg ruimte en gecombineerd met de nodige humor wordt het nergens te zwaar. Het is interessant om te zien hoe de interactie tussen de personages werkt en hoe ze, naarmate ze elkaar beter leren kennen, samen verder komen.
In een combinatie van de gebeurtenissen in het heden en enkele flashbacks is de opbouw van het verhaal logisch. Het levert een compleet verhaal op voor zowel Tova als Cameron, want het verleden blijkt onlosmakelijk verbonden met het nu. Zo zijn het onverwacht verkregen brokjes informatie uit verschillende bronnen die een patroon vormen en geheimen uit verleden alsnog prijsgeven en alles tot een goed einde brengen. En Marcellus speelt daarin zijn eigen bijzondere rol.
Buitengewoon briljante wezens is een vriendelijk verhaal, met lieve personages die de nodige tegenslagen hebben gehad, maar samen verder komen om met een zoet happy end af te sluiten. Een speciale rol is weggelegd voor een octopus en dat maakt het een heerlijke roman die net even anders is.
Wat gelijk opvalt is dat het verhaal een bijzonder personage kent: Marcellus de reuzenkraak, een octopus uit de Grote Oceaan. Vier jaar geleden werd hij gevangengenomen en kwam terecht in het Aquarium Sowell Bay als attractie. Hij is intelligent, observeert de mensen die hem komen bekijken en ontsnapt regelmatig uit zijn bassin. Marcellus vertelt zijn verhaal afgewisseld met de twee andere personages. Deze intermezzo's zijn kort en leuk om te lezen en brengen humor en verdieping in het verhaal. Marcellus visie op de mens is bijzonder: ‘Mensen. Over het algemeen zijn jullie saai en vreselijk onhandig. Maar zo nu en dan kunnen jullie buitengewoon briljante wezens zijn.’
De gemiddelde levensverwachting van een octopus is vier jaar en Marcellus’ dagen zijn geteld. Hij weet het, hij voelt het, maar hij wil nog één ding doen en dat heeft alles te maken met schoonmaakster Tova en de jongeman Cameron. Tova Sullivan is een weduwe van 70 en werkt in de avonduren in het aquarium. Tova draagt een groot verdriet met zich mee, sinds haar destijds 18 jarige zoon verdronk. Een overlijden onder vreemde omstandigheden, die nooit zijn opgehelderd. Cameron Cassmore is het huis van zijn ex uitgezet nadat hij weer zijn baan was kwijtgeraakt. Hij besluit zijn onbekende vader te gaan zoeken en reist in een aftandse camper af naar de westkust en zet daarmee iets in beweging wat het leven van een paar Sowell Bay bewoners compleet zal veranderen.
Het perspectief van het verhaal wisselt constant tussen Tova en Cameron, met intermezzo’s van Marcellus. Als lezer kijk je mee in het leven en de gedachtes van deze personages en leer je ze goed kennen. Tova zit op een keerpunt in haar leven. Ze moet eigenlijk met pensioen en ze woont in een te groot huis vol herinneringen. Het is tijd om zaken af te gaan sluiten en beslissingen te gaan nemen voor de jaren die haar nog resten en dat is niet zo eenvoudig. Van Pelt weet haar goed te typeren in haar beschrijvingen. Dat lukt haar ook bij Cameron. Hij is dertig en heeft tot nu toe niet veel gedaan met zijn leven, maar nu hij op zoek is naar zijn vader, een baantje heeft gevonden in het aquarium en nieuwe vriendschappen opbouwt, ontwikkelt hij zich tot een aangenaam persoon ook al gaat dat niet zonder slag of stoot. De uitwerking van de personages is overtuigend en het is niet moeilijk om je in hen te verplaatsen en met hen mee te leven.
Van Pelt heeft een prettige manier van schrijven. De personages en omgeving komen tot leven en dialogen voelen natuurlijk. Het geheel leest vlot door de afwisseling van perspectief, wat een constante nieuwsgierigheid oplevert naar het verdere verloop van het verhaal. Thema’s als rouw, vertrouwen, vriendschap, het maken van keuzes en een zoektocht naar het verleden, krijgen genoeg ruimte en gecombineerd met de nodige humor wordt het nergens te zwaar. Het is interessant om te zien hoe de interactie tussen de personages werkt en hoe ze, naarmate ze elkaar beter leren kennen, samen verder komen.
In een combinatie van de gebeurtenissen in het heden en enkele flashbacks is de opbouw van het verhaal logisch. Het levert een compleet verhaal op voor zowel Tova als Cameron, want het verleden blijkt onlosmakelijk verbonden met het nu. Zo zijn het onverwacht verkregen brokjes informatie uit verschillende bronnen die een patroon vormen en geheimen uit verleden alsnog prijsgeven en alles tot een goed einde brengen. En Marcellus speelt daarin zijn eigen bijzondere rol.
Buitengewoon briljante wezens is een vriendelijk verhaal, met lieve personages die de nodige tegenslagen hebben gehad, maar samen verder komen om met een zoet happy end af te sluiten. Een speciale rol is weggelegd voor een octopus en dat maakt het een heerlijke roman die net even anders is.
1
Reageer op deze recensie