Tweede deel met sterke vrouwen en schoudervullingen

De Zweedse schrijfster Åsa Hellberg (1962) is schrijfster van een trilogie over sterke vrouwen, met een hotel in Londen als rode lijn. Het eerste deel Welkom in Hotel Flanagans kwam in januari 2021 in Nederland uit. Nu is het tweede deel De dochters van Hotel Flanagans vertaald door Neeltje Wiersma.

In het eerste deel nam de jonge Linda Lansing in de jaren 60 Hotel Flanagans over van haar vader. Ze kreeg behoorlijk wat tegenwerking van een tante en twee neven, maar zette door en het bedrijf floreerde als nooit tevoren. Omdat ze zelf geen kinderen had, leidde ze Emma en Elinor, twee ambitieuze jonge werkneemsters, op tot haar opvolgsters. Beide vrouwen trouwden en kregen ieder een dochter, Frankie en Billy.

Het verhaal van deel twee begint na een flinke tijdsprong. Het is oudejaarsavond 1982. Zoals gebruikelijk staan beide families stralend op de grote trap om de gasten te verwelkomen. Deze avond hangt er een spanning in de lucht die niet veel goeds belooft, er zijn barstjes ontstaan in het geluk van deze mensen.

Het is voor de lezer even zoeken naar het gevoel waarmee het eerste deel afsloot. Er is geen terugblik en de tijdsprong is groot. Frankie en Billy zijn begin 20 en hebben een hekel aan elkaar. De vraag rijst dan ook: Hoe dan? Wat is er allemaal gebeurd? Alsof de schrijfster zich dat ook ineens realiseert springt de tijd terug naar 1961, om daarna via 1972 weer in 1983 uit te komen. Zo wordt uitleg gegeven over wat er in de ontbrekende jaren is voorgevallen. Daarna krijgt het verhaal een lekker tempo en volgen we de levens van deze nieuwe generatie.

De hoofdstukken zijn kort en de perspectieven wisselen. Alle personages komen aan bod en het geheel sluit goed op elkaar aan. Elinor en Emma zijn nu de hoofdpersonages, maar Frankie, Billy en de mannen Sebastian en Alexander dragen ook hun steentje bij. Liefde, rouw, overspel, drank en drugs, het is een kleine greep van de vele gebeurtenissen waarmee de vrouwen te maken krijgen naast het runnen van een hotel. Het is net te veel, de snelheid waarmee problemen opkomen en worden afgerond ligt hoog en dat maakt het niet erg realistisch. Het doet sterk denken aan de lotgevallen in soapserie.

De personages krijgen het zwaar, hun uiterlijke schijn vertoont steeds meer barstjes door geheimen uit het verleden. De uitwerking is prima, het lukt goed om mee te leven met Emma, Elinor en de anderen en de keuzes die ze maken, maar heel diep gaat het niet. De problemen waarmee ze te maken krijgen zijn heftig, terwijl de oplossingen te snel en makkelijk komen. De dialogen zijn goed, er wordt veel uitgesproken en afgerond tijdens deze gesprekken en daarin is het mooi om te zien hoe de personages groeien en verantwoording nemen voor hun verleden.

De schrijfwijze van Hellberg is prettig, niets te moeilijk, gewoon zo geschreven dat alles goed is te volgen. Het verhaal speelt grotendeels in Londen waar het hotel staat. Een andere locatie die Hellberg gebruikt is Uppsala, Zweden waar Billy gaat studeren. Ze vindt daar een echte vriendin en ontdekt de liefde, zowel de fysieke als de liefde voor toneel. Frankie en Alexander verhuizen naar Calais en zo krijgt het verhaal nog een Frans randje. Het is de periode van de jaren tachtig en de schoudervullingen en beenwarmers van die tijd zijn aanwezig in de kledingbeschrijvingen, net als het gebruik van de noviteit van toen, de walkman, wat de sfeer ten goede komt.

De dochters van Hotel Flanagans is een soapig tweede deel van deze trilogie, waarbij de nieuwe generatie hun opwachting maakt. Met sterke vrouwen, die ook weleens een steekje laten vallen, maar nooit opgeven. Het kan los van het eerste deel worden gelezen.

Hoe het verder gaat met de vrouwen en het hotel Flanagans is te lezen in het derde en laatste deel van deze reeks: De toekomst van Hotel Flanagans.