Een typische Engelse detective

De Britse auteur Lucinda Riley kreeg grote bekendheid door haar 'De zeven zussen'-serie. Daarvoor schreef ze, toen ze nog zonder uitgever zat, drie andere romans. Twee ervan herschreef ze later en werden alsnog succesvol uitgegeven. Het herschrijven van het derde manuscript dat stamt uit 2006, over een moord op een kostschool, lukte niet meer door haar ziekte en overlijden in 2021. Haar zoon Harry Whittaker, zelf ook auteur, besloot dit boek alsnog uit te brengen, met minimale redactie, zodat de stem van zijn moeder volop zou doorklinken in haar enige misdaadroman: Het geheim van de kostschool. De vertaling is van Anne Livestro.

In dit boek worden we als lezer meegenomen naar het platteland van Norfolk. Hier is inspecteur Jazmine Hunter (Jazz) neergestreken, nadat ze overhaast uit Londen is vertrokken. Ze is gescheiden van haar overspelige man en heeft haar baan bij de Yard voor een jaar op pauze gezet. Jazz heeft tijd nodig om te bedenken wat ze verder wil. Haar sabbatical krijgt een onverwachte onderbreking als ze wordt gevraagd om onderzoek te doen naar de dood van een scholier van een nabijgelegen dure kostschool. Is het een ongeluk of toch een moord? Al snel blijkt dat er van alles speelt en het duurt niet lang voor er een volgende dode wordt ontdekt. Jazz moet al haar kennis en ervaring aanspreken om de moordenaar te ontmaskeren en alle geheimen te ontrafelen.

Het geheim van de kostschool is een typische detective. Een moord, een inspecteur, veel personages, veel mogelijke daders, nog een dode, nog meer speurwerk en aan het einde een race tegen de klok om alles tot een goed einde te brengen. De plot zit slim in elkaar, er worden draadjes uitgelegd, er worden kleine hints verstopt in de verhalen van de personages en alles past uiteindelijk als een puzzel in elkaar. Daarbij heeft dit boek ook wel iets van cosy crime. De moorden zijn niet al te gruwelijk, het tempo ligt niet zo hoog en is ruime aandacht voor de personages. Dat alles maakt het een prettig boek om te lezen.

De schrijfstijl van Riley helpt daar aan mee. Ze heeft het talent om mooie beschrijvingen neer te zetten, zowel van omgeving als van de personages. De natuur van Norfolk en de kostschool, je ziet het als lezer zo voor je. De sfeer is vergelijkbaar met die van series als Midsomer Murders, heel dorps en heel Brits. De personages zijn goed uitgewerkt, allen hebben hun eigen karakter, nergens gaat het over de top en alles klopt. Dat de inspecteur in dit verhaal een jonge vrouw is, die tobt met een zieke vader en nog last heeft van een scheiding van een overspelige echtgenoot, maakt haar echt en menselijk. Riley heeft een sympathiek personage neergezet en het is jammer dat het maar bij een boek over deze inspecteur is gebleven.

Wat spanning betreft is het niet nagelbijtend, maar de opbouw van het verhaal is goed en als lezer wordt de nieuwsgierigheid constant gevoed. In de ontknoping is niet alles een verrassing, enige voorspelbare uitkomsten zijn aanwezig, maar het is toch een fijne puzzel voor de lezer om mee te denken tot het einde.

Het geheim van de kostschool is het enige misdaadverhaal dat Riley schreef. Een fijne detective, met diversiteit en zorgvuldig uitgewerkte personages, een mooie typisch Engelse omgeving en een plot dat helemaal klopt. Het einde biedt perspectief voor een vervolg, maar helaas is dat niet meer mogelijk. Jammer, want dit uitstapje naar een Riley misdaadverhaal smaakte zeker naar meer.