Lezersrecensie
Fijne feelgoodroman met mooie setting
Karen Swan is een Britse schrijfster van feelgoodromans. Ze schrijft elk jaar twee boeken, een zomer en een winter/kerstroman. Drie van haar boeken zijn vertaald naar het Nederlands. De Ierse erfenis (2020) is de derde en speelt rondom een Iers kasteel.
De drie zussen Ottie, Pip en Willow zijn opgegroeid in het familiekasteel Lorne. Ottie heeft inmiddels haar eigen huis en beheert het landgoed en de camping, Pip woont boven de stallen en beheert de manege. Willow is drie jaar geleden vertrokken en woont, werkt en feest in Dublin. Door het plotseling overlijden van hun vader komen ze weer samen op het kasteel. Na het voorlezen van het testament staat alles op z’n kop als blijkt dat het Willow is die het kasteel heeft geërfd.
De Ierse erfenis is een verhaal vol verwikkelingen. Alledrie de zussen komen door een ondoordachte actie in de problemen. Maar sterk als ze zijn, proberen ze hun problemen zelf op de lossen. Dan blijkt dat ze elkaar hard nodig hebben.
Het is een boek dat zeer prettig leest. Het tempo ligt hoog en door de constante afwisseling in de verhaallijnen van de drie zussen, blijft het ook constant boeien. De dames krijgen alle drie contacten met interessante heren en het einde daarvan is niet geheel onvoorspelbaar is, maar de manier waarop ze met de mannen omgaan is leuk om te lezen. De zussen leer je redelijk goed kennen gedurende het boek. Ze zijn alle drie anders en dat klopt. De mannen worden minder goed uitgewerkt, maar hebben toch ook allen hun eigen karakter.
De setting van het Ierse platteland en een heus kasteel waar nogal wat geld in gepompt moet worden om het overeind te houden is zowel idyllisch als harde werkelijkheid. Karen Swann weet het goed te beschrijven, het kasteel zie je voor je, inclusief de pannetjes die het water van het lekkende dak moeten opvangen, en je voelt de kou die de tocht met zich meebrengt. Toch blijft het een plek dat een thuis is voor de zussen en hun moeder en dat gevoel wordt ook goed overgebracht.
De Ierse erfenis is een fijne roman, waarin je blijft lezen. De mooie setting en de vele verwikkelingen blijven boeien tot het einde en door de dikte is het een heerlijk boek voor de donkere avonden om fijn in weg te dromen.
De drie zussen Ottie, Pip en Willow zijn opgegroeid in het familiekasteel Lorne. Ottie heeft inmiddels haar eigen huis en beheert het landgoed en de camping, Pip woont boven de stallen en beheert de manege. Willow is drie jaar geleden vertrokken en woont, werkt en feest in Dublin. Door het plotseling overlijden van hun vader komen ze weer samen op het kasteel. Na het voorlezen van het testament staat alles op z’n kop als blijkt dat het Willow is die het kasteel heeft geërfd.
De Ierse erfenis is een verhaal vol verwikkelingen. Alledrie de zussen komen door een ondoordachte actie in de problemen. Maar sterk als ze zijn, proberen ze hun problemen zelf op de lossen. Dan blijkt dat ze elkaar hard nodig hebben.
Het is een boek dat zeer prettig leest. Het tempo ligt hoog en door de constante afwisseling in de verhaallijnen van de drie zussen, blijft het ook constant boeien. De dames krijgen alle drie contacten met interessante heren en het einde daarvan is niet geheel onvoorspelbaar is, maar de manier waarop ze met de mannen omgaan is leuk om te lezen. De zussen leer je redelijk goed kennen gedurende het boek. Ze zijn alle drie anders en dat klopt. De mannen worden minder goed uitgewerkt, maar hebben toch ook allen hun eigen karakter.
De setting van het Ierse platteland en een heus kasteel waar nogal wat geld in gepompt moet worden om het overeind te houden is zowel idyllisch als harde werkelijkheid. Karen Swann weet het goed te beschrijven, het kasteel zie je voor je, inclusief de pannetjes die het water van het lekkende dak moeten opvangen, en je voelt de kou die de tocht met zich meebrengt. Toch blijft het een plek dat een thuis is voor de zussen en hun moeder en dat gevoel wordt ook goed overgebracht.
De Ierse erfenis is een fijne roman, waarin je blijft lezen. De mooie setting en de vele verwikkelingen blijven boeien tot het einde en door de dikte is het een heerlijk boek voor de donkere avonden om fijn in weg te dromen.
1
Reageer op deze recensie