Prachtige roman en geweldige setting

De Ierse Lucinda Riley (1971) is auteur van de bestsellerserie ‘De zeven zussen’, waar ze in 2017 mee startte en die sindsdien de boekenlijsten domineert. Voordat ze aan de serie begon schreef ze een paar andere romans. Haar eerst boek was The Orchid house (2010) dat vertaald is uitgegeven als Terug naar Wharton Park (2011) en opnieuw als De Orchideeëntuin (2019). Er zijn wereldwijd 3.5 miljoen exemplaren van verkocht. Haar derde boek is De lavendeltuin (2013) en is vertaald door Erica Feberwee. 

De lavendeltuin is een roman met twee tijdlijnen en speelt zich af in Engeland en Frankrijk. In de tijdlijn die zich afspeelt in het heden maken we kennis met Emily de la Martinières, een rijke erfgename die als dierenarts in Parijs woont en werkt. Als haar moeder overlijdt erft ze het familiekasteel in Gassin in het zuiden van Frankrijk, inclusief een bibliotheek vol speciale boeken. Ook hangt het vol met waardevolle schilderijen, maar het huis zelf is vervallen en moet grondig gerenoveerd worden. Gelukkig heeft haar moeder, ondanks haar spilzieke gedrag, Emily genoeg nagelaten en is er voldoende geld om de renovatie te laten plaatsvinden. Emily is onzeker en nogal naïef en heeft geen idee waar ze moet beginnen, maar als ze de charismatische Sebastian ontmoet lijkt hij het antwoord op al haar problemen.  

Toeval bestaat niet, maar Sebastians oma blijkt tijdens de oorlog een tijd in het kasteel te hebben gewoond. Emily, die inmiddels getrouwd is met Sebastian en bij hem in Engeland woont tot de renovatie klaar is, is nieuwsgierig naar het verhaal van oma Constance. Jacques die samen met zijn zoon Jean de wijnproductie van het kasteel in Frankrijk bestiert, besluit Emily het verhaal van Constance te vertellen. Het is een avontuurlijk verhaal van een jonge vrouw die als spionne voor de Engelsen in Parijs tussen de hoge piefen van de Nazi's terechtkwam. Het verhaal van Constance is spannend en geeft inzicht in het leven in Frankrijk tijdens de Duitse bezetting en de activiteiten van het verzet. 

Lucinda Riley heeft een groot talent voor het vertellen van verhalen waarbij de lezer helemaal wordt meegezogen. Beide verhaallijnen zijn sterk en de setting van grote vervallen landhuizen in Frankrijk en Engeland vormt een perfecte achtergrond. Emily ontwikkelt zich van een naïeve jonge vrouw, tot een zelfstandige dame die de touwtjes goed in handen heeft. Het verhaal in het heden heeft ook genoeg mysterie om constant te boeien, de bibliotheek die haar vader haar naliet speelt een grote rol in het verhaal en wat is er aan de hand met Alex, de broer van Sebastian? Ook die familie kent grote geheimen. De personages zijn herkenbaar en komen tot leven, daarbij zijn ze zo uitgewerkt dat je ze als lezer kunt begrijpen in hun keuzes en gedragingen.

De dikte van het boek is geen struikelblok. Riley schrijft haar verhalen als een film en laat de lezer meeleven met de levens van haar personages. Haar schrijfwijze is prettig en meeslepend en de afwisseling tussen de twee verhaallijnen is een geweldige vondst waarbij de lezer constant nieuwsgierig blijft naar het vervolg. Beide verhaallijnen komen op het einde samen en zorgen dan nog voor een verrassing.

De lavendeltuin is een prachtige roman in een geweldige setting, met thema's als rouw, angst, verlies, vertrouwen, mysterie, passie en liefde. De combinatie van twee tijdlijnen, waarvan een speelt tijdens de Tweede Wereldoorlog, pakt goed uit en leidt tot een verhaal dat je niet snel vergeet. Een waarschuwing is op zijn plaats, deze meeslepende verhalen laten je als lezer niet meer los en zijn een aanslag op de nachtrust, je slaapt namelijk niet tot het boek helemaal uit is.