Het is McLeods daughters en Flying Docters ineen

Australië 1978, op Fairvale station woont Sybil met haar man Joe, zoon Ben en schoondochter Kate. Het is een goedlopend bedrijf, maar Sybil heeft veel aan haar hoofd. Zo is bijvoorbeeld haar oudste zoon Lachlan vertrokken en laat niets meer van zich horen. Om wat afleiding te hebben start ze een leesclub op. Heel makkelijk is dat niet gezien de grote afstanden waarop iedereen woont.

Het eerste clublid is Kate. Ze is Engelse en heeft de grote stap genomen om te trouwen met Ben en te gaan wonen bij haar schoonfamilie op Fairvale, alles achterlatend in Engeland wat ze ooit heeft gekend. Ze droomt van een eigen gezin, maar het wil maar niet lukken met zwanger raken.

Sybil haar beste vriendin Rita werkt als verpleegkundige bij de Flying Docters en maakt daar veel mee. Wisseling van personeel is een veelvoorkomend probleem, maar met de komst van de arts Hamish veranderd er voor Rita meer dan ze had kunnen denken. Ook voor haar is de leesclub een welkome afleiding, maar ze moet ze er ver voor reizen.

SallyAnn zit in een liefdeloos huwelijk met een man die drinkt en drie handenbinders van kinderen. En niet alleen liefdeloos, maar ook uitzichtloos. Het verzoek van Sybil om mee te doen aan de leesclub komt dan ook als geroepen. Voor SallyAnn is het 't begin van een nieuw leven.

De laatste deelnemer is Della. Zij is veedrijver op bij de buren van Fairvale: Ghost river station waar ze zich constant moet bewijzen als cowgirl. Haar liefde voor lezen houd haar op de been. Met de leesclub komt ook Stan, voorman op Fairvale in haar leven, maar niet iedereen is even gelukkig met deze ontluikende liefde.

Vijf totaal verschillende vrouwen met elk hun ups and downs vormen de basis voor deze roman. Sophie Green weet de sfeer van het Australië eind jaren 70 goed weer te geven. Ze beschrijft het stof in het droge seizoen en problemen van het natte seizoen zodanig dat je als lezer zelf ook aanwezig bent in de outback. Ook de personages, die afwisselend per hoofdstuk centraal staan, krijgen genoeg ruimte om zich te laten zien. Sophie Green heeft een schrijfstijl die de lezer gelijk pakt en meeneemt naar Australië om niet meer los te laten tot de laatste pagina wordt omgeslagen.

Het verhaal zelf is te vergelijken met een soap, een tv serie, want de hoeveelheid drama is vrij groot en de snelheid waarmee het zich afspeelt is hoog, net als het tempo waarin het wordt afgehandeld. Sophie Green lijkt zich een beetje te hebben verkeken op de hoeveelheid drama die ze in het boek heeft gestopt waardoor ze bepaalde zaken niet meer voldoende uit kan werken. Zo krijgt de dochter van de kokkin een dramatische ongeluk, maar is het meisje in het volgende hoofdstuk al bijna genezen. Er zo zijn er meer verhaallijntjes die wel worden uitgezet, maar die niet of nauwelijks worden uitgewerkt en dat is jammer. Het zijn vaak onderdelen die beter weggelaten hadden kunnen worden ten gunste van verhaallijnen rondom de vijf hoofdpersonen die verder uitgediept hadden kunnen worden.

Het gegeven van een leesclub in de outback is de basis waaromheen het verhaal is opgebouwd, maar de leesclub zelf kom maar minimaal aan bod. Door de grote hoeveelheid gebeurtenissen in het leven van de vijf vrouwen krijgt de leesclub de minste aandacht . De titel is dus enigszins misleidend.

Toch maakt het allemaal niet zo heel veel uit want eenmaal begonnen met lezen blijken de vijf vrouwen en de afwisseling in hoofdstukken tussen hun verhalen zo te boeien dat het werkelijk heerlijk leest. Het zijn vriendelijke en eerlijke personages die hard werken en het beste met iedereen voor hebben. Stuk voor stuk ga je als lezers van deze mensen houden en leef je mee met hun lief en leed.

De leesclub aan het einde van de wereld is dan ook een heerlijk boek, wel met een hoog soapgehalte maar daardoor juist een pageturner. Vol liefde en drama in een wereld zover van die van ons vandaan, met ontberingen maar ook met prachtige natuur en grote boerderijen met enorme hoeveelheden vee en grond. Het is McLeods daughters en Flying Docters ineen, gecombineerd tot een stukje Australische nostalgie van de jaren 80 in een modern jasje.