Vol suiker en karamel, eclairs en een mooi liefdesverhaal

Petra had een hele goede band met haar opa Jim. Na zijn overlijden haalt ze alle papieren uit zijn huis. Ze ontdekt een foto, van twee mannen en een vrouw en een tekst “vergeef me”. De foto laat haar niet los.
Als dan een historisch onderzoeker komt met een bericht dat hij een ‘schandaal’ heeft ontdekt in het verleden van haar opa, gaat Petra zelf ook op onderzoek uit.

Parijs 1910. De jonge Guy verlaat Bordaux om in Parijs te gaan werken bij de spoorwegen. Door toeval kruist zijn pad met de jonge Jeanne, en dame van een hele andere klasse. En hoewel ze weten dat ze door het klassenverschil nooit bij elkaar kunnen zijn, is er een aantrekkingskracht die sterker is dan alle geldende normen en waarden. Maar dat levert wel enorme problemen op.

Twee verhaallijnen, heden en verleden, die onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden. Geheimen uit het verleden druppelen door naar het heden. Dat het ‘heden’ verhaal zich afspeelt in 1988 is een bewuste keuze van de schrijfster. Toen was men nog aangewezen op ouderwetse onderzoeksmethodes zoals microfilm in bibliotheken, wat de zoektocht van Petra niet makkelijk maakt, maar wel een uitdaging biedt.

De hoofdstukken wisselen af tussen Guy en Petra, en beide eindigen steeds in een mini-cliffhanger, wat het doorlezen stimuleert.
De schrijfstijl is prettig, met mooie en herkenbare beschrijvingen van Parijs. Interessant is het verwerken van een historische gebeurtenis: Het overstromen van Parijs in 1910, wat ook de moeite van het googelen waard is.

Tel daarbij op de beschrijvingen van het werk in een patisserie, vol suiker en karamel, eclairs en architectonisch patisserie hoogstandjes, en een mooi liefdesverhaal en het boek is compleet.
De ontknoping brengt nog een verrassing. Een zeer geslaagde feelgood roman.