Intrigerend plot, matige uitwerking

De Amerikaanse auteur Karin McMorris zag een foto van vier kinderen op een veranda met een zich van de fotograaf afgewende vrouw en een bord: Kinderen te koop. Het inspireerde haar tot een roman die ze situeerde tijdens de crisisjaren in Amerika begin 20ste eeuw.

Het is 1931 als de beginnende journalist Ellis Reed een foto maakt van twee jongetjes op een veranda met een ‘kinderen te koop’-bord ernaast. Het was nooit zijn bedoeling dat deze foto de krant zou halen, maar door een samenloop van omstandigheden is dat precies wat zijn baas wil. Het zet een serie gebeurtenissen in gang die niemand had voorzien.

Lilly Palmer is secretaresse bij diezelfde krant. Ze heeft een geheim, maar die weet ze lang voor zich te houden, net als ambitie om zelf te gaan schrijven voor de krant. De paden van Ellis en Lily kruisen elkaar en samenwerken is de enige manier om de gevolgen van de gemaakte foto weer ongedaan te maken.

Het boek De prijs van een kind begint met een proloog en daarna is het boek opgedeeld in drieën. Dat lijkt handig, maar ook overbodig, want het verhaal loopt gewoon door. Hoewel de korte samenvatting doet vermoeden dat de foto en de kinderen erop een grote rol zullen spelen in het verhaal, zijn het Ellis en Lily vanuit wiens perspectief het verhaal speelt en komen de kinderen maar weinig aan bod. Afwisselend leven we met Lilly en Ellis mee en leren ze op die manier redelijk kennen. We zien de keuzes die ze in het verleden hebben gemaakt en de keuzes van nu en hoe ze omgaan met de consequenties van die keuze. Toch weten ze als personage niet echt te raken, het is net te oppervlakkig.

Dat geldt voor meer dingen in het boek. Dat het speelt tijdens de crisisjaren is een mooie basis, maar afgezien van wat gepraat over de drooglegging, wil het niet echt overtuigen. Dan komt de maffia, die onlosmakelijk is verbonden met de drooglegging om de hoek kijken, wat het verhaal minder geloofwaardig maakt.

De schrijfwijze van McMorris is niet te moeilijk, maar het boek heeft naast enkele mooie zinnen ook een aantal kromme, wat mogelijk door de vertaling is ontstaan. Dat is jammer, want het haalt je tijdens het lezen uit het verhaal.In de opbouw van het verhaal is het begin traag en aan het einde loopt de spanning op en ligt het tempo hoog. De vragen die je als lezer aan het begin van het boek had, worden slechts deels beantwoord.

Er zijn veel bijpersonen, teveel, waardoor ze niet echt uit de verf komen. De enige die een interessante verhaallijn meekrijgt, gekoppeld aan dat van Ellis, is zijn vader. Dat levert aan het einde een mooie scène op en is een van de weinige momenten dat het boek echt weet te raken.

De prijs van een kind is geen roman die lang blijft hangen. De belofte vooral van een interessante roman over de crisisjaren in Amerika is een Hollywood achtige roman geworden met onrealistische gebeurtenissen, ongeloofwaardige spanning met tot slot een zoet happy end waarin alles toch nog goed komt.