Een warm verhaal dat speelt rond kerst

De Britse schrijfster Debbie Johnson is bekend door haar ‘Duincafé’-serie, waarin een café met comfortfood inclusief een gezelschap vol bontgekleurde personages centraal staat. Net als deel twee uit 2019 speelt deze vijfde roman, Een kerstcadeau van het Duincafé, rond kerstmis en de vertaling is van Hanneke van Soest.

Katie Seddon woont samen met haar driejarige zoontje Saul in Budburry, een plaatsje aan de kust van Dorset en is het liefste op haarzelf. De medewerkers en klanten van het Duincafé zouden haar graag opnemen in hun midden, maar Katie houdt afstand. Toch is ze na twee jaar aardig geïntegreerd. Ze werkt in de apotheek van Auburn, en Lynnie en Willow passen een paar keer per week op haar zoontje Saul. Waarom Katie zo voorzichtig is blijkt uit haar verhaal, waarbij haar ouders altijd ruziemaakten en zij wegvluchtte. Dat vluchtgedrag is ze nooit kwijtgeraakt en uit zelfbescherming heeft ze een muur om zich heen gebouwd. Die muur lijkt langzaam af te brokkelen, mede door de lieve mensen van het Duincafé, maar ook door Van, de broer van Willow en Auburn. Als haar ouders naar Budburry komen en haar betrekken in hun problemen en Van wat van haar begint te verwachten wil ze maar een ding: vluchten.

Het is heerlijk om terug te zijn in het Duincafé. De personages uit de vorige delen zijn allemaal weer aanwezig en zijn hun bijzondere zelf. Het is fijn om te zien dat koppels gevormd in de vorige boeken, nu zo gelukkig zijn. Omdat Katie nu het hoofdpersonage is, hebben ze maar een kleine rol in het geheel. Ook het Duincafé speelt een minder grote rol en dat is wel jammer. De magie van het café vol comfortfood mist daardoor een beetje, hoe hard de personages ook hun best doen om Katie zich thuis te laten voelen.

Het is echt Katie's verhaal. Ze krijgt genoeg voor haar kiezen, want naast de problemen met haar ouders, heeft ze ook nog te stellen met de vader van Saul en ontdekt ze dat een geliefde dorpsbewoner hulp nodig heeft. Ze moet een hoop keuzes maken en dat wordt haar snel teveel. Dat is goed uitgewerkt in het boek. Je snapt als lezer waar ze mee te maken krijgt en gunt haar zo het Duincafé-gevoel, maar voor het zover is, moet ze heel wat overwinnen. Gelukkig staat ze er niet alleen voor. Dat die lieve man Van voor haar is weggelegd is snel duidelijk, maar voor Katie is het niet zo eenvoudig om toe te geven aan het feit dat ze iets gaat voelen en dat haar beschermende laag niet meer werkt.

Net als de vorige romans leest het verhaal vlot en makkelijk. Johnson weet haar personages zorgvuldig uit te werken. Als lezer leer je ze echt kennen en ga je van ze houden. Zelfs de ouders van Katie, die zich onbehoorlijk gedragen, weten enige sympathie op te bouwen. Het is de kleine Saul die de werkelijke hartenbreker is. Met zijn jonge onbevangenheid, zijn liefde voor mens en dier en zijn enthousiasme voor kerst smelt je als lezer voor dit ventje.

Dat het een verleidelijke kersttitel heeft en speelt rond kerst laat doorschemeren dat het verhaal doorspekt is met kerst, maar het komt in het boek minder aan bod dan verwacht. Natuurlijk zijn er de versieringen, de kerstboom en de cadeaus, maar voor het echte kerstgevoel is het wachten tot de laatste hoofdstukken.

Een kerstcadeau van het Duincafé is een warm verhaal dat laat zien dat het niet voor iedereen even makkelijk is om het verleden te vergeten en een eigen (sociaal) leven op te bouwen. Maar het laat ook zien dat problemen kunnen worden overwonnen en dat er voor iedereen plek is in het Duincafé. Het is, afgezien van enkele opzetjes die zijn gemaakt voor het zesde deel, een afgerond verhaal en kan los van voorgaande boeken gelezen worden.