Een indrukwekkend laatste deel

De Zuid-afrikaanse auteur Irma Joubert is schrijfster van historische roman. Een thuis in Afrika is na Hildegard en Het meisje uit het verscholen dorp, het derde deel van een historische trilogie die speelt rondom de Tweede Wereldoorlog en de tijd erna.

In Een thuis in Afrika maken we kennis met Charles. Zijn naam is in beide voorgaande delen al gevallen, als personages uit de drie delen leren elkaar kennen op de boot naar Afrika. Nu krijgen we zijn verhaal voorgeschoteld. Charles woont met zijn ouders in Londen, maar daar is het niet meer veilig en hij wordt naar een oudtante gestuurd in Schotland. Het is even wennen bij Tante Grace, die echt heel oud is, maar Charles heeft het er al snel naar zijn zin. Van de oorlog merken ze in het begin niet zoveel, maar naarmate die grimmiger wordt moet ook hun dorp eraan geloven. Charles groeit de vijf oorlogsjaren op tot een lieve zelfstandige jongen, die niets met school heeft, maar alles met de boerderij en de dieren. Hij kan niet voor altijd bij Tante Grace blijven en gaat met een oom mee naar Afrika.

De tweede verhaallijn is van Oswald, een personage uit Hildegard die daar niet zo sympathiek was. Oswald omarmt het nationaal socialisme en vecht mee in de oorlog. Hij wordt naar het oostfront gestuurd en wordt daar krijgsgevangene. Met hem, kijken we mee naar de mensonterende toestanden waar zij in terechtkomen. Het leven is zwaar, maar Oswald weet te overleven, om jaren nadat de oorlog is afgelopen terug te komen en te ontdekken dat alles wat hij had weg is. Geen huis, geen werk en geen familie. Alleen nog Hildegard en die woont in Afrika. Het is zijn laatste hoop.

Beide verhaallijnen wisselen elkaar af en dat werkt goed. Zowel Charles als Oswald krijgen ruim de tijd om hun verhaal te vertellen. Waar de sympathie voor Charles vanaf pagina 1 al aanwezig is, moet Oswald zich nog bewijzen. En dat valt niet mee, want hij houdt vast aan zijn denkwijze en trouw aan Duistland. Maar hij is ook trouw aan zijn kameraden en probeert er het beste van te maken onder verschrikkelijke omstandigheden. Dan ontstaat er toch een sympathie voor het personage.

Er is nog een derde verhaallijn over Iris Hess, de vrouw van Rudolf Hess. Hij die naar Engeland vloog om een vredesvoorstel te doen. Die vlucht liep niet goed af. Het is waargebeurd en daarom toegevoegd aan het boek, maar Iris Hess voegt zelf weinig toe aan dit boek.

Joubert heeft een hele fijne wijze van schrijven. Het is meeslepend en beeldend. De dialogen zijn goed en het is makkelijk om mee te leven met de personages omdat alles goed is uitgewerkt. Zowel de omschrijvingen van de personages zelf, als de omgeving en de gebeurtenissen. Eenmaal begonnen aan het boek, is het moeilijk om te stoppen. Mede daarom is het fijn dat Charles en Oswald afwisselen, dan is er ook een punt om het boek even weg te kunnen leggen.

Op driekwart van het boek gaat het verhaal verder in Afrika en komen de drie boeken samen. Mentje uit Het verscholen dorp en Esther uit Hildegard spelen nu weer een rol. Het geeft een mooi beeld van het leven van boeren in Afrika in tijden na de oorlog.

Een thuis in Afrika is een indrukwekkend laatste deel van deze historische trilogie, met bijzondere personages en veel geschiedenis, waarvan een deel waargebeurd. Een mooie contrast van een jongeman in Engeland en een Duitse soldaat in gevangenschap aan de andere kant en dan uiteindelijk een soort van verbroedering op het einde. Joubert weet als geen ander te spelen met geschiedenis en dat te verwerken in een meeslepende roman. Met deze trilogie laat ze opnieuw zien wat een geweldige schrijfster ze is.