Feelgoodroman met diepere laag

De Nederlandse auteur Lisette Jonkman schrijft feelgoodromans met frisse, vrolijke verhalen vol hilarische situaties, maar die ook een serieuze kant hebben. Haar nieuwste roman Wat als het liefde is, sluit daarbij aan.

Rozemarijn is de zus van Madelief die we in de novelle Onweerstaanbaar hebben leren kennen. Rozemarijn is lang leve de lol, houdt van een drankje en een feestje, is niet in voor een relatie, maar slaat een avondje in bed met een lekker ding niet af. Ze is gestopt met haar studie en werkt in een winkel waar ze (maat)pakken aanmeet en verkoopt. Daar is ze enorm goed in, maar is het wat ze werkelijk wil?

Haar leven zoals het is begint te wankelen als ze wordt gevraagd om een vrijgezellenweekend te organiseren voor haar (voormalige) beste vriendin Nikita. Die vriendschap is niet meer wat het was en Rozemarijn weet niet waarom. Maar nu is er een kans om erover te praten. Waar ze geen rekening mee heeft gehouden is de kennismaking met Mindel, de zus van de aanstaande echtgenoot van Nikita. Het klikt goed, meer dan goed zelf, maar het laat haar ook over haarzelf nadenken. Wie is ze en wat wil ze? En aan wie durft ze haar hart bloot te stellen.

Wat als het liefde is een verhaal over het vinden van liefde en het ontdekken van wie je bent. In de herkenbare stijl van Jonkman gaat dat gepaard met een grappen, een hoop lol en ook hilariteit al dan niet veroorzaakt door seks, drugs en/of alcohol. Ze laat zien hoe kwetsbaar haar personages kunnen zijn als ze zoekende zijn naar hun plek in de maatschappij. Rozemarijn is een goed voorbeeld van een jonge vrouw die haar wilde haren niet kwijt is, terwijl iedereen om haar heen zich begint te settelen. Ze maakt keuzes die niet altijd de beste zijn, waardoor ze niet verder komt. Tot haar de ogen worden geopend, in dit boek helpen haar zus, ouders en vrienden haar daarmee, en ze begint in te zien waar haar pad ligt dat ze moet gaan volgen.

Het verhaal leest vlot en heeft leuke personages, een mooie opbouw. Diversiteit in feelgood is in deze roman krachtig neergezet net als de ontwikkeling die het hoofdpersonage doormaakt.. Het zal een grote groep feelgoodlezers aanspreken die het geweldig vinden, maar helaas wilde het mij niet zo pakken. Kan je als lezer een genre of type verhaal ontgroeien? Ik denk het wel. Ik kon me niet goed identificeren met Rozemarijn en het duurde tot ruim over de helft voordat dat een beetje herstelde. Misschien zijn het de grappen en metaforen die niet meer aanspreken, of was het toch het 'feestbeestleven'? Ik voelde me oud. Het laatste deel van het boek vond ik geweldig, maar ik had moeite om te blijven lezen voor ik daar aangekomen was. Neemt niet weg dat Jonkman haar visite kaartje heeft achtergelaten en haar stempel op de Nederlandse feelgoodkaart heeft gezet met deze bijzondere roman.

Wat als het liefde is, is een lieve, gezellige en grappige roman met een diepere laag, over het ontdekken van je persoonlijkheid en dat niet af te laten hangen van wat je denkt dat hoort en het vinden van je eigen pad.