Elk verhaal heeft twee kanten

Assepoester, wie kent het sprookje niet? De lieve mooie assepoester die alleen overbleef met haar boze stiefmoeder en gemene stiefzussen toen haar geliefde vader overleed, zij die als een sloofje moest werken en niet naar het bal mocht en toch ging. De bijzondere koets en de glazen muiltjes, de prins en het happy end. Disney deed er nog een schepje bovenop en maakte er een mierzoet verhaal van vol lieve schattige diertjes.

Maar heeft niet elk verhaal twee kanten? Hoe werd die stiefmoeder zo boos, waarom waren de stiefzussen zo gemeen en waarom had Assepoester het zo zwaar. Het wordt de hoogste tijd om het sprookje eens van een hele andere kant te bekijken. Hier is het verhaal van Agnes Vis-de-Loup, stiefmoeder van Ella.

Het verhaal begint bij de jonge Agnes, die op haar tiende al als wasmeisje aan het werk moest in Aviceford Manor, een landhuis op het domein van Ellis Abbey. Het leven is zwaar, maar Agnes maakt er het beste van. Dan krijgt ze de kans om als kamermeisje in de Abdij te gaan werken, waar ze gelukkige jaren doorbrengt tot ze daar ook weg moet. Maar haar doorzettingsvermogen kent geen grenzen en ze weet slim gebruik te maken van de kennis die ze inmiddels heeft opgedaan. Via een brouwerij/herberg komt ze uiteindelijk terug naar Aviceford manor, waar ze bediende wordt van Ella. En over Ella doet ze even een boekje open, wat een heel andere licht laat schijnen over deze sprookjesprinses.

Danielle Teller heeft een uiterst interessant en meeslepend verhaal geschreven. Al snel word je als lezer meegezogen naar de tijden van landheren en horigen, van de macht van de kerk/abdij en de hiërarchie binnen de landhuizen en ook daarbuiten. Het onrecht dat vrouwen ten deel valt en waar kennis gelijk staat aan macht. Het is mooi om te zien hoe de kleine Agnes door vallen en opstaan, leert en groeit om uiteindelijk zelf op een machtige positie te komen. De verhouding tussen Agnes en Ella is er een die voer is voor een psychiater, maar ook een die bijzonder is te noemen.

Het sprookje komt aan het einde van het boek nog aan bod, wederom vanuit een andere visie en dan blijkt het allemaal toch net even anders te zijn. Het verhaal gaat nog verder daar waar het sprookjes stopt. Het levert een levensverhaal op dat boeit en begrip oplevert voor een vrouw die altijd werd verguist. Het zal voor eens en altijd duidelijk zijn: Sprookjes zijn sprookjes, en het werkelijke verhaal is net even wat minder mooi, maar zeker niet minder interessant. Danielle Teller weet je als lezers vanaf het begin mee te slepen met dit bijzondere levensverhaal.

Er was eens iets anders is bijzonder en zeker anders. Een verhaal wat je grijpt en wat boeit en tegelijk de andere kant van het voor ons zo bekende verhaal laat zien.