Een lieflijk verhaal dat traag op gang komt

De Britse Tracy Rees is auteur van historische romans die elke keer in een andere periode spelen. In Hartenstrijd situeert ze het verhaal in de jaren twintig van de twintigste eeuw. Dit boek, dat als zevende is vertaald naar het Nederlands, is een oudere titel uit 2018. De vertaling is van de hand van Erica Disco.

In Hartenstrijd wordt Ishbel Camberwell, roepnaam Blue, door haar vader voor het blok gezet om binnen een jaar een man te vinden. Hij nodigt bewonderaars uit tot het schrijven van anonieme liefdesbrieven, zonder na te denken over de gevolgen. Naast Blue worden nog twee andere vrouwen geïntroduceerd. Zo is er de arme Delphine, die als kind al mishandeld werd en vervolgens is getrouwd met een bruut die het nog eens dunnetjes overdoet. Zij neemt haar leven weer in eigen hand als ze vlucht. Het derde personage is Midge, de stiefmoeder van Blue. Zij heeft drie jaar geleden iets traumatisch meegemaakt dat nog zwaar op haar drukt.

Het gaat Blue voor de wind, ze heeft een liefdevolle familie en er zijn aanbidders genoeg. Blue wil graag schrijver worden en krijgt een baantje bij de plaatselijke krant. Midge is op haar manier gelukkig. Ze is een geweldige vrouw en wordt aanbeden door haar man en stiefdochters, maar binnenin haar is er onrust. Delphine vindt vriendschap en vertrouwen bij de familie van Blue na haar ontsnapping uit een gewelddadig huwelijk. Het leven is goed voor deze vrouwen, maar als lezer voel je dat er veranderingen op komst zijn.

Hartenstrijd bestrijkt een periode van een jaar en is opgedeeld in vijf delen, beginnend en eindigend in de zomer. Het perspectief wisselt per hoofdstuk tussen Blue, Midge en Delphine, zodat de lezer mee kan leven met hun gedachten en gevoelens. Een constructie die de auteur ook in haar andere historische romans gebruikt en wat zorgt voor een gevarieerd verhaal. Rees heeft een prettige manier van schrijven, waardoor het verhaal makkelijk leest. Door de beschrijvingen van de kleding en het verwerken van waargebeurde feiten in het verhaal – zoals de arbeidersstakingen waardoor het openbaar vervoer, de havens en de mijnen plat lagen – komt het decor van de jaren twintig goed tot zijn recht.

De opbouw is traag. Het verhaal begint rustig en gemoedelijk, het mooie leven met vriendelijke en lieve mensen kabbelt lang door. Pas over de helft van het boek komen er problemen om de hoek kijken. Dan komt er vaart in het verhaal en wordt het boeiender om te lezen. De personages moeten leren omgaan met verschillende tegenslagen. Helaas wil het verhaal van Midge niet overtuigen. Bij haar begint de gebeurtenis van drie jaar geleden zich nu te wreken, maar de emoties zijn lauw te noemen, terwijl je als lezer heftige gevoelens verwacht.

De verhalen van Blue en Delphine zijn sterker. Blue ontwikkelt zich van een naïeve jonge vrouw naar een bewustere dame die liefde en vriendschap van elkaar leert te onderscheiden. Ze durft keuzes te maken en weet zich staande te houden in een mannenwereld. Delphines geschiedenis zorgt voor een spannend randje in dit boek. Het laat zien dat het leven met een gewelddadige man een constante angst en spanning met zich meebrengt. Het is een heftig thema en is goed uitgewerkt. De manier waarop een man een vrouw kan isoleren en overheersen is overtuigend neergezet. Daarnaast heeft de auteur nog diversiteit in het verhaal verwerkt in de vorm van onzekerheid over geaardheid, iets wat in de jaren twintig een schande en taboe was.

Hartenstrijd is met de (grotendeels) aardige, begripvolle personages een lieflijk verhaal geworden. Met thema´s als familie, ontluikende liefdes, een vrouw aan het werk in een mannenwereld en huiselijk geweld is het niet te zoet, maar een prettig leesbaar verhaal dat een beeld schept van het leven van de jaren twintig.