Het derde deel is als een warm bad

Let op, deze recensie kan spoilers bevatten van de eerste twee delen!

Herfstrood is, na Lentegroen en Zomerloof, het derde deel van Jackie van Larens 'Onder de bomen'-serie. Deze Nederlandse feelgoodauteur schrijft hedendaagse verhalen met realistische personages en herkenbare situaties.

In de eerste twee delen maakte de lezer kennis met boswachter Sylvie van Foreeste, haar dochter Ties en Graaf Freek van Lynden. Sylvie en Ties waren nieuwe bewoners in gemeente Grote Weijde en vonden snel hun plek. Graaf Freek heeft Asperger en vindt het moeilijk om met mensen om te gaan. Met de komst van Sylvie en Ties leert hij veel en gaat het beter. Toch lijkt het een officiële liefdesrelatie in de weg te staan, want deel twee eindigde met een explosieve cliffhanger, waarbij Freek in een meltdown kwam en het uitmaakte met Sylvie.

Voor het verhaal in Herfstrood verdergaat, krijgt de lezer een korte update over de voorgaande delen. Het boek kan daardoor los gelezen worden, maar omdat het een derde deel is van een doorlopend verhaal, is dat niet aan te raden.

Het lezen van de eerste hoofdstukken voelt als thuiskomen. Doordat er al twee delen aan vooraf zijn gegaan, zijn de personages bekend en volledig uitgewerkt, net als het dorp en het landgoed De Toecomst. Van Laren sleept ons vanaf het begin mee in de levens van haar personages en we zitten gelijk weer in het verhaal.

Het is herfst en het bos van Grote Weijde is vol kleur. Sylvie heeft het moeilijk door de breuk met Freek en stort zich op haar werk. Freek heeft het minstens zo moeilijk, vanuit de meltdown is het een lange weg terug naar ‘normaal’. Het is goede vriend Simon die hem helpt en die Sylvie van de vorderingen op de hoogte houdt. Freek worstelt met zijn gevoelens die hij niet altijd begrijpt, maar het is hem wel duidelijk dat hij Sylvie erg mist. Het is Simon die het contact tussen hen herstelt, waarna ze langzaamaan weer een ritme vinden, maar nu gewoon als vrienden.

De hoofdstukken wisselen, net als in de voorgaande delen, af tussen Sylvie en Freek, waarbij hun gedachten en gevoelens uitgebreid aan bod komen. Het levert wel wat herhaling op, maar dat is ook wel logisch want ze lopen steeds tegen dezelfde twijfels aan. Daarnaast zijn er de goed uitgewerkte dialogen, serieuze gesprekken naast plagerijen met een fijne dosis humor. Waar er in deel twee nog veel informatie werd verstopt over autisme en natuur, zijn de gesprekken nu vlotter en meer gericht op de situatie. Sylvie en Freek komen weer tot elkaar, want de spetterende aantrekkingskracht tussen deze twee mensen is door de meltdown van Freek niet minder geworden en spat ook nu van de pagina’s af.

Het leestempo is rustig en mooi in balans van begin tot einde, wat het een gemoedelijke roman maakt, waarin toch genoeg gebeurt. De ontmanteling van het landhuis de Toecomst krijgt maar een paar regels uitleg achteraf, wat wel jammer is, maar voor het verhaal verder niet van belang. Het landhuis speelt nu wel een grote rol, omdat Freek het wil opknappen om er in te gaan wonen, alleen is het geld, of in dit geval het gebrek eraan, een groot probleem.

Personages uit de vorige delen krijgen ook nu weer een rol. Natuurlijk is de pientere Ties veel aanwezig. Ze is wat wijs voor haar leeftijd, maar ze is zo ontwapenend in haar doen en laten dat ze een verrijking is voor het boek. Vriendje Hans-Willem en zijn vader, directrice Be en andere bewoners van het dorp vullen het met kleine verhaallijnen aan tot een gezellig geheel.

Herfstrood is het derde boek van een doorlopend verhaal en is als een warm bad voor de lezers van de eerste twee delen van de ‘Onder de bomen’-serie. Een gemoedelijk deel, waar veel wat mis leek te gaan toch goed gaat komen en dat een gevoel van verbondenheid meebrengt dat hopelijk doorzet in slotdeel Winterzon.