Originele roman vol puzzels

De Britse Samuel Burr is tv-producent en debuteert als schrijver met de roman: Het genootschap van puzzelmakers. De vertaling is van Annemarie de Vries.

Het hoofdpersonage is Clayton Quist. Als baby is hij achtergelaten voor de deur van Het genootschap van puzzelmakers, een groep slimme mensen met scherpe geesten die samenwonen en een grote diversiteit aan puzzels ontwerpen en maken. Clayton is vijfentwintig jaar als adoptiemoeder Pippa Allsbrook overlijdt. Voor hem de hoogste tijd om uit te zoeken waar hij vandaan komt. Niemand in huis kan hem helpen, maar hij erft een speciale puzzeldoos van Pippa en dat is het begin van een speurtocht naar zijn verleden.

Het boek start met een proloog in 1991 waar Pippa een baby vindt, achtergelaten in een hoedendoos. Daarna verspringt de tijd naar 2016 naar het moment dat Pippa is overleden en de zoektocht van Clayton begint, om vervolgens weer een tijdsprong terug te maken naar 1979, het jaar waarin Pippa Het genootschap van puzzelmakers start. Het verhaal kent meerdere personages en om ze uit elkaar te houden is aan het begin van het boek een lijst geplaatst waarop alle namen van de leden van het genootschap worden genoemd met hun functie.

Het voelt wat rommelig door het constant verspringen van de tijd, maar het heeft zo zijn functie binnen de opbouw van het verhaal. In de jaren in het verleden wordt de geschiedenis van Het genootschap van puzzelmakers uit de doeken gedaan. Hier leren we Pippa goed kennen, net als de andere leden van het genootschap. Na ieder hoofdstuk uit het verleden speelt het volgende hoofdstuk weer in 2016. Elke stap is zorgvuldig uitgewerkt en het verleden valt samen met de zoektocht van Clayton in 2016. Alles wat hij ontdekt krijgt in het verleden een uitgebreidere uitleg en maakt langzaamaan de puzzel compleet.

De uitvoering van het boek is bijzonder te noemen doordat er puzzels zijn opgenomen die de lezer zelf kan oplossen. (Dat is niet noodzakelijk, want de oplossing komt in het verhaal naar voren). Elk hoofdstuk in 2016 begint met een cryptische omschrijving die Clayton moet ontcijferen en waarvan de oplossing van toepassing is op de voortgang van zijn zoektocht. Het is een originele en interactieve aanvulling van het verhaal. Het lezen op een ereader blijkt minder goed uit te pakken, omdat de afbeeldingen van de puzzels hier niet goed leesbaar zijn.

Clayton, die jarenlang met oudere mensen heeft samengewoond, wordt door de puzzelopdrachten van Pippa ‘gedwongen’ om de wereld in te trekken en nieuwe mensen te leren kennen. Het omgaan met de briljante huisgenoten heeft hem qua intelligentie goed gedaan, maar op sociaal gebied heeft hij veel te leren. Zijn naïviteit zou een struikelblok kunnen zijn, maar hij treft het met de mensen die hij zoekt en vindt. Je ziet hem groeien in zijn persoonlijkheid, hij wordt zelfverzekerder en doet ontdekkingen over zichzelf, waarbij voor hem ook puzzelstukjes op zijn plek vallen. Je gunt hem een goede afloop van zijn speurtocht en al is het als lezer niet moeilijk te raden hoe de vork in de steel zit, het is zeer aangenaam om samen met Clayton naar het einde van zijn ontdekkingstocht te reizen.

‘Hij zou ze allemaal eens laten zien waar hij toe in staat was, dacht hij. Hij zou de puzzel van zijn verleden oplossen, het mysterie dat niemand ooit had kunnen verklaren.’

Het genootschap van puzzelmakers is een mooi en lief verhaal waarin het vinden van vriendschap en liefde en een zoektocht naar jezelf een belangrijke rol spelen. Met personages die allemaal een beetje anders zijn en toch herkenbaar zijn neergezet door Burr en door het inpassen van puzzels in de verhaallijn is het een uiterst originele roman.