Hoop, dromen en wensen

De Amerikaanse Meg Shaffer is docente en schrijft verhalen. Haar debuut Het verlangen van Lucy Hart is een feelgoodroman over wensen, dromen en hoop. De vertaling is van Hanneke van Soest en Wilma Paalman.

'Stel je voor dat je een kans had een spel te spelen waarmee je de koers van je leven kon veranderen.' - Meg Shaffer

Lucy Hart is een jonge hulpdocent op een lagere school. Een van de kinderen, Christopher van zeven, heeft haar hart gestolen. Christopher woont in een pleeggezin nadat zijn ouders zijn overleden. Lucy wil niets liever dan moeder van hem worden en dat is ook zijn grootste wens, maar ze heeft te weinig geld en geen stabiele woonsituatie en komt daardoor niet in aanmerking als pleegouder.

Jack Masterson is kinderboekenschrijver. Hij is auteur van de succesvolle Klokeiland-serie over de mysterieuze Mister Mastermind die voor dappere kinderen wensen in vervulling laat gaan. Hij heeft al zes jaar geen boek geschreven en leeft teruggetrokken op zijn eiland, samen met zijn illustrator Hugo Reese. Jack heeft een plan, een spel waarbij vier volwassenen die ooit als kind bij hem op Klokeiland zijn geweest nu opnieuw mogen komen om een spel te spelen met als inzet zijn nieuwste manuscript dat een vermogen waard is. Ligt hier een kans voor Lucy om haar wens uit te laten komen?

Het verhaal van Het verlangen van Lucy Hart begint met een intro over Jack en Hugo en de plannen voor het spel. Daarna verplaatst het perspectief naar Lucy, om af te wisselen met Jack en Hugo tot hun paden kruisen. Het boek is in vijf delen opgedeeld en elk deel begint met een hoofdstuk uit het eerste boek van Jack Masterson: Het huis op Klokeiland. Het past zo goed en lijkt zo reëel dat je aan het einde verrast bent dat die serie niet echt bestaat.

Het boek is onbetwist een feelgoodroman. Veel goedhartige en lieve personages die allemaal iets uit hun verleden meedragen en daar nu mee geconfronteerd worden om vervolgens vrijer verder te kunnen met hun leven. Shaffer werkt ze ruim voldoende uit, waardoor je ze kan begrijpen in hun denken en doen. De originele titel The wishing game is een betere weergave van de inhoud van het boek, want het draait om het spel dat wordt gespeeld en de wensen die de spelers hebben. Er komen raadsels en kleine opdrachten voorbij en de deelnemers worden uitgedaagd om hun grootste angsten onder ogen te zien. Dat laatste geeft vooral Lucy een andere kijk op haar verleden, en maakt de lezer duidelijk waarom ze zo graag moeder wil zijn.

Er zijn heftige thema’s in het verhaal verweven zoals leven in een disfunctioneel gezin, ziekte en pleegzorg, maar alles op luchtige wijze. Het gaat nergens heel diep, maar geeft je genoeg om als lezer te kunnen voelen waar de personages mee te maken hebben. Het is een bewuste keuze van de schrijfster die in het dankwoord zegt: 'Ik heb mij in mijn boek willen focussen op de hoop, de dromen en de wensen van een kind in de pleegzorg en niet zozeer op de ingewikkelde details van een zeer complex systeem'.

Door gebruik te maken van een kinderboekenserie als basis en de personages terug te laten keren naar Klokeiland, voelt het boek aan als een jeugdavonturenroman voor volwassenen. Het magische gevoel dat je soms als kind hebt ervaren tijdens het lezen is in deze roman terug te vinden. En de boodschap dat je nooit mag stoppen met wensen, dromen en hopen, met de kanttekening (van Mister Mastermind) dat een wens alleen uit kan komen als je er zelf ook iets voor doet, blijft na het lezen nog hangen.

Het verlangen van Lucy Hart is een echte feelgoodroman inclusief mierzoet einde met een klein rauw randje. Een einde vol liefde is wat je de personages gunt, want Lucy, Jack, Hugo en Christopher kruipen onder je huid en in je hart om niet meer te verdwijnen.