Een boek dat ontroert, ontzet en raakt in je hart

Auteur Gaby Rasters heeft na een trilogie over social media, een kinderboek en vier romans (waaronder een over de aanslagen in Brussel) nu haar meest persoonlijke boek geschreven. In Hou me vast zoals ik was, schrijft ze over haar collega en vriendin Margriet, die op jonge leeftijd werd geconfronteerd met kanker.

Het boek gaat het over Jasmijn, een jonge, vrolijke vrouw van 32 met veel vriendinnen. Ze heeft onlangs een huisje gekocht en is van plan om haar losbandige leven achter zich te laten en te settelen. Ze nodigt haar vriendinnen uit om elkaar te leren kennen en vriendschapsbanden aan te halen. Vlak daarna krijgt ze de diagnose borstkanker in een agressieve vorm, met chemo, operatie, bestraling en hormoonbehandeling tot gevolg. Met haar positieve instelling en de hulp en liefde van haar vrienden en familie slaat ze zich er doorheen. Daarna kan ze weer door met haar leven, maar de angst voor terugkeer blijft en ook het herstel blijkt niet zo gemakkelijk. Ze vindt haar liefdesgeluk in Ralf, maar dan wordt ze opnieuw ziek.

Het is een heftig en emotioneel verhaal. Gaby Rasters weet goed over te brengen hoe groot de impact is van de ziekte op de patiënt, maar ook wat het doet met de mensen eromheen. Het is rauw, maar ook liefdevol. Het doorzettingsvermogen van Jasmijn tegenover een lichaam dat niet meewerkt, de constante vermoeidheid die haar parten speelt en toch door te willen en aan anderen te denken, is bewonderenswaardig. Het boek beschrijft daarnaast de onmacht van haar ouders, man en vrienden, maar ook de liefde die zij voor Jasmijn voelen. Elke pagina stroomt over van emoties en voert de lezer mee in het leven van deze mensen.

Hou me vast zoals ik was is het waargebeurde verhaal van Margriet, maar het is ook voor een deel fictief. De schrijfster geeft in het nawoord aan dat ze niet te dicht bij haar leven wilde komen en daarom een verhaal schreef over personage Jasmijn. Zij heeft hetzelfde karakter, inclusief de liefde voor PSV, warmte, vechtlust en de eigenschap om mensen te verbinden. Dat is voelbaar voor de lezer, en die verbondenheid reikt tot buiten het boek. De vriendinnen zijn echt en ook de in het boek opgenomen blogs en Whatsapp-berichten zijn allemaal origineel, wat een toegevoegde waarde geeft voor de beleving van het verhaal.

Het is een boek met heel veel tranen, maar toch is het geen somber boek. Jasmijn maakt wat van haar leven met haar familie, man en vrienden. Taartjes, loempia’s en friet met stoofvlees tijdens afspraken met haar vriendinnen, waarbij blijkt dat iedereen zijn eigen grote of kleine problemen heeft. Het vinden van een balans in de gesprekken valt voor de mensen om Jasmijn heen niet mee en dan zijn humor en eerlijkheid belangrijk. Dat is ook terug te vinden in dit boek; de realiteit is teruggebracht tot de essentie van leven en samenzijn, in sterke dialogen.

Het boek is verdeeld in twee delen. In het eerste deel gaat het over Jasmijn en haar leven voor, tijdens en na de borstkanker. In deel twee, dat vier jaar later speelt, gaat het over Jasmijn die opnieuw ziek wordt. Ook hier wordt weer de enorme liefde voor Jasmijn duidelijk, inclusief het grote verdriet als blijkt dat het deze keer echt mis is. Het is zo vol liefde en respect geschreven dat je als lezer totaal betrokken raakt bij deze mensen en hun ervaringen.

Hou me vast zoals ik was, is een waardevol eerbetoon aan Margriet. Haar familie en vrienden zullen haar nooit vergeten, want er zijn stukjes van haar in alles om hen heen en in hunzelf. Maar ook als lezer zul je haar niet vergeten, want na dit boek zit er ook een stukje van haar in jou. Een boek dat ontroert, ontzet en je in je hart raakt.