Een thema dat uit de taboesfeer moet

Marina Folkers is schrijfster van romans waarin naast feelgood ook zwaardere thema’s zijn verwerkt. Haar nieuwste roman Ik hou je vast is daar weer een goed voorbeeld van.

In Ik hou je vast maken we kennis met Millie. Ze werkt als redactie assistente bij een grote krant en woont samen met haar beste vriendin Jess. Eenmaal per jaar mag Millie zichzelf overgeven aan een herinnering aan vroeger, aan haar beste vriend en ooit geliefde. Hij heeft haar hart gebroken, maar zij is hem nooit vergeten. Dan krijgt ze een opdracht voor een interview en staat ze oog in oog met hem: Ethan.

Gedurende het boek komen we als lezer via flashbacks te weten wat er in het verleden is gebeurd, daarnaast loopt het verhaal in het nu verder. Millie en Ethan vernieuwen hun contact, maar het loopt niet vanzelf. Millie geeft niet op en langzaam weten ze weer een vertrouwensband op te bouwen, maar wat er vroeger is gebeurd kan niet terzijde worden geschoven en is van grote invloed op het leven van nu.

Dit is een verhaal over liefde, maar het is meer dan dat. Zoals eerder gezegd combineert Folkers haar verhaal met een heftig thema. Dat is hier ook het geval. Door dat te verwerken in een boek, is het uit de taboesfeer gehaald en dat blijkt nodig. Toch weet deze schrijfster uitstekend de balans te bewaren en wordt het nergens te zwaar of juist te luchtig. Onlangs kwam de term ‘realgood’ voorbij, een feelgoodverhaal, maar dan wel met een realistische bite. Ik hou je vast mag zeker een realgood worden genoemd.

Ik hou je vast is een mooie roman, met een diepere laag, goed uitgewerkte personages en een onderwerp dat uit de taboesfeer gehaald wordt. Wat dat onderwerp is noem ik niet omdat dat ook gelijk een spoiler is, maar mensen moeten er over durven en kunnen praten, en dat kan na aanleiding van dit boek. Een boek met een gewaagd thema, dat goed uitpakt door de grote hoeveelheid liefde en vertrouwen die erin aanwezig is.