Het is leven is geen rozengeur en maneschijn, maar je kan er zelf wat van maken

Ik mis je is de achtste roman van Gillian King (1978) en de lezers hebben er vier jaar op moeten wachten, maar dan heb je ook wel wat.

In Ik mis je maken we kennis met Charlotte. Ze heeft een beste vriendin Bo en is hevig verliefd op Bo’s grote broer Carsten die haar helaas als een zusje ziet. Het noodlot slaat toe als Bo bij een ongeluk om het leven komt. Het schuldgevoel drijft Charlotte Wassenaar uit en ze gaat in Hilversum wonen.
Door een nieuw sterfgeval is ze gedwongen terug te keren naar Wassenaar en wordt ze geconfronteerd met het verleden als ze weer oog in oog komt te staan met Carsten.

Ik mis je in een zorgvuldig opgebouwde roman. De hoofdstukken wisselen constant tussen heden en verleden, waarbij langzaamaan duidelijk wordt wat er in het verleden van Charlie is gebeurd. De jaren die ze in Hilversum heeft doorgebracht waren heftig en zijn goed uitgewerkt. Wat ook heel mooi is gedaan, is dat Bo haar verhaal krijgt in korte hoofdstukken tussen het heden en verleden door.

Gillian King heeft een fijne stijl van schrijven, de lezer wordt meegevoerd in het leven van Charlotte en waar eerst haar keuzes onlogisch lijken, blijken deze toch allemaal een oorzaak te hebben. De personages worden goed neergezet en vooral Charlotte en Bo leren we goed kennen.

Ik mis je is een roman vol emoties en laat zien dat het leven niet altijd rozengeur en maneschijn is, maar dat je er wel zelf iets van kan maken. Charlotte krijgt flink wat voor haar kiezen en haar schuldgevoel zorgt ervoor dat ze vreemde keuzes maakt. Uiteindelijk komt ze sterker terug, helemaal als ze eindelijk eerlijk kan zijn over haar verleden.

Ik mis je is een boek om in te verdwijnen en van te genieten en in een ruk uit te lezen om het dan met een zeer tevreden zucht aan de kant te leggen. Een zeer geslaagde feelgoodroman.