Lezersrecensie
Een aparte familie waarbij uiterlijke schijn van belang is
De Ierse schrijfster Marian Keyes heeft al diverse titels op haar naam staan. Romans over familie en liefde en de uitdagingen die het leven hen biedt.
In haar nieuwste roman Later als ik groot ben, staat de uitgebreide familie Casey centraal. De broers Johnny, Ed en Liam en hun vrouwen Jessy, Cara en Nell. Er zijn kinderen, er is een ex-vrouw met kinderen en er speelt nog een overleden eerste man een rol.
Het boek begint met een proloog waarin een van de vrouwen besluit om eens de waarheid te zeggen. Wat die waarheid precies is blijft nog even onbekend, want het boek duikt terug in de tijd en vertelt over de levens van deze mensen. Het is vooral Jessy die de familie bij elkaar wilt houden en nodigt iedereen constant uit in dure gelegenheden voor etentjes en weekendjes weg. Het uitgeven van (te)veel geld is dan ook een groot probleem, maar wordt niet onderkent. Ed en Cara hebben zo hun eigen problemen, voornamelijk Cara die steeds verder wegzakt in haar eetstoornis. Bij Liam en Nell botert het ook niet meer zo. Zij is een stuk jonger dan hij en hij is nogal een egoïstisch persoon.
Keyes weet haar personages zorgvuldig uit te werken. Het zijn allemaal sterke karakters, maar ze hebben ook allemaal hun zwakheden. Door constant af te wisselen tussen situaties en personages krijgen we van ieder personage steeds meer mee en leren we ze goed kennen. Het blijkt een wespennest te zijn waar we als lezer in terecht komen. Door de wijze van opbouw van het verhaal - het terug in de tijd gaan en dan steeds vooruit tot het punt waar de proloog stopte wat zorgt voor een spanning die langzaam wordt opgebouwd wetende dat de bom zal barsten - blijft de nieuwsgierigheid gewekt en is het boek moeilijk weg te leggen. Met 500 pagina’s is dat lastig, in een keer uitlezen lukt niet, maar het even pauze kunnen nemen van deze intensieve familie is toch prettig.
Later als ik groot ben, beschrijft een aparte familie waarbij uiterlijke schijn van belang is, maar waar achter de façade veel gebeurt en mis gaat. Het heeft een bepaalde cynische humor en gaat thema’s als boulimia, geldproblemen en ontrouw niet uit de weg. Een bijzondere roman, die past bij feelgood, maar toch wat steviger van karakter is.
In haar nieuwste roman Later als ik groot ben, staat de uitgebreide familie Casey centraal. De broers Johnny, Ed en Liam en hun vrouwen Jessy, Cara en Nell. Er zijn kinderen, er is een ex-vrouw met kinderen en er speelt nog een overleden eerste man een rol.
Het boek begint met een proloog waarin een van de vrouwen besluit om eens de waarheid te zeggen. Wat die waarheid precies is blijft nog even onbekend, want het boek duikt terug in de tijd en vertelt over de levens van deze mensen. Het is vooral Jessy die de familie bij elkaar wilt houden en nodigt iedereen constant uit in dure gelegenheden voor etentjes en weekendjes weg. Het uitgeven van (te)veel geld is dan ook een groot probleem, maar wordt niet onderkent. Ed en Cara hebben zo hun eigen problemen, voornamelijk Cara die steeds verder wegzakt in haar eetstoornis. Bij Liam en Nell botert het ook niet meer zo. Zij is een stuk jonger dan hij en hij is nogal een egoïstisch persoon.
Keyes weet haar personages zorgvuldig uit te werken. Het zijn allemaal sterke karakters, maar ze hebben ook allemaal hun zwakheden. Door constant af te wisselen tussen situaties en personages krijgen we van ieder personage steeds meer mee en leren we ze goed kennen. Het blijkt een wespennest te zijn waar we als lezer in terecht komen. Door de wijze van opbouw van het verhaal - het terug in de tijd gaan en dan steeds vooruit tot het punt waar de proloog stopte wat zorgt voor een spanning die langzaam wordt opgebouwd wetende dat de bom zal barsten - blijft de nieuwsgierigheid gewekt en is het boek moeilijk weg te leggen. Met 500 pagina’s is dat lastig, in een keer uitlezen lukt niet, maar het even pauze kunnen nemen van deze intensieve familie is toch prettig.
Later als ik groot ben, beschrijft een aparte familie waarbij uiterlijke schijn van belang is, maar waar achter de façade veel gebeurt en mis gaat. Het heeft een bepaalde cynische humor en gaat thema’s als boulimia, geldproblemen en ontrouw niet uit de weg. Een bijzondere roman, die past bij feelgood, maar toch wat steviger van karakter is.
1
Reageer op deze recensie