Oorlog is niet van de kinderen! Of toch wel..

Anna is geboren in de oorlog. Als ze vier is woont ze alleen met haar moeder, haar vader is weg. Op een dag krijgt van Dokter Harper die regelmatig op bezoek komt een beer: Broeno uit Florence. Haar Bruin zal het belangrijkste zijn wat ze heeft in de jaren die volgen. Dan staat op een dag haar vader weer voor de deur, maar in plaats van dat Anna's moeder blij is, is ze boos. Het is voor Anna niet te begrijpen en weer wordt haar niets uitgelegd. Gelukkig heeft ze Bruin, hij geeft wel hele goede en slimme antwoorden.

Anna mag niet naar school en niet buitenspelen en leeft geïsoleerd. Haar moeder is erg dominant en besteed een hoop tijd aan 'wijze lessen' voor Anna, die voorbestemd is om later te trouwen met een diplomaat. Anna ondergaat alles gelaten. Van haar vader krijgt ze weinig steun, die verschuilt zich constant achter Anna's moeder.

Het is de basis van het verhaal over Anna en haar dominante moeder. Anna groeit op met een hoop vragen en weinig antwoorden. Ze gaat voor zichzelf dingen invullen om een kloppend plaatje te hebben. Als ze jong is kan ze nog weinig tegenwicht geven aan haar moeder, maar naarmate ze ouder wordt probeert ze zich meer los te weken, wat zeer moeizaam gaat.

De ontwikkeling van Anna van vierjarig meisje tot dat ze volwassen is en op eigen benen staat wordt nauwgezet gevolgd in dit boek. Het verleden van haar vader tijdens de oorlog speelt een grote rol, maar niemand die erover praat. Pas aan het einde van het boek wordt er een hoop duidelijk. De tijd waarin het speelde (na de oorlog) is daarbij wel van belang. Wat anderen van je vonden was van groter belang, dan het praten met je kind. Het is daardoor een intense roman met veel geheimen die een grote invloed hadden op Anna.

De rol van de beer Bruin is bijzonder. Hij reflecteert wat Anna denkt en is wijs slim en af en toe ook grappig. De situatie waarin Anna zich bevindt is nogal triest, maar de absurde regels die haar moeder instelt leveren wel hilarische taferelen op.

Het is een apart boek. Feelgoodroman? Zo zou ik het niet willen noemen. Het is het verhaal van opgroeien na de oorlog met een dominante moeder. Het wordt wel verteld met enig cynisme, soms humor, maar vaker is het een bitter en triest verhaal.

Het leest wel vlot, vol verbazing leef je mee met Anna en de regels waar ze zich aan moet houden. Als je zo jong bent en een moeder hebt die alleen haar waarheid hanteert en geen tegenspraak duld, dan is het nog knap zoals Anna zich geeft weten te ontwikkelen om uiteindelijk als een sterke jonge vrouw haar eigen weg te gaan.

Het boek wist me te boeien en de vraag wat er nu precies met de vader was gebeurd blijft het hele boek doorsudderen. Het niet willen praten van de ouders is behoorlijk irritant, want dat zorgt voor speculatie. En het feit dat anderen wel dingen weten zorgt voor frustratie. Maar gezien de tijd waarin het speelt geeft het wel een goed beeld van hoe het was. Kinderen waren ondergeschikt.
Een bijzondere roman, die na het lezen nog wel even nasudderde.