Poezelige feelgoodroman met hoog knuffelgehalte

Schrijfster Melissa Daley woont in Hertforshire met haar man, twee kinderen en twee katten. Een van haar katten Nancy is te vinden op Facebook als Nancy Harpenden-Cat. Melissa raakte geïnspireerd door het Cotswolds stadje Stow-on-the-wold en gebruikte die locatie voor haar roman Molly en het kattencafé (2018) (Molly and the Cat café (2015)). Dit is het eerste los te lezen deel. Het tweede deel (Christmas at the cat café: A novel (2018) is in Engeland al uit maar nog niet vertaald naar het Nederlands.    

Hoofdpersonage in dit boek is Molly. Molly is een cyperse kat en dit is haar verhaal. Ze woont in huis bij de vriendelijke oude Margery. Ze krijgt op tijd haar eten plus veel aandacht en samen zijn ze erg tevreden. Tot Margery dingen begint te vergeten en spullen kwijtraakt. Haar zoon David maakt zich zorgen en zorgt ervoor dat Margery naar een tehuis kan. Helaas is er geen plek voor Molly. David brengt haar naar het huis van Rob, maar daar wonen al drie honden. Molly maakt er het beste van tot het op een dag genoeg is. Ze gaat ervandoor. Van huiskat verandert ze in een straatkat. Ze komt terecht in het dorpje Stourton-on-the-hill en zoekt naar een nieuw baasje maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Tot ze wordt opgemerkt door Debbie, eigenaresse van een slechtlopend café, die Molly adopteert. Molly voelt zich er direct thuis en met haar komst verandert er heel veel voor Debbie.    

Het hele verhaal wordt verteld uit het perspectief van Molly, wat een leuk beeld geeft van de wereld om haar heen. Poezenliefhebbers zullen zeker herkennen wat Molly ziet, doet en ervaart. Maar het heeft ook als gevolg dat het verhaal erg oppervlakkig blijft. De personen die van belang zijn voor het verhaal, Debbie, haar dochter Sophie, buurvrouw Jo en loodgieter John zijn meer onderdelen van het verhaal dan dat ze het verhaal dragen of sterker maken. Een wisseling van perspectief tussen Debbie en Molly had het verhaal krachtiger gemaakt en had de personages diepgang kunnen geven. Het verhaaltje van Molly en haar zoektocht naar een baasje is schattig, maar flinterdun en redelijk voorspelbaar. De hoofdstukken zijn niet zo lang en het is vrij eenvoudig geschreven, het boek leest daardoor erg vlot.    

Maar het is een fijn verhaal om te lezen, want Molly is wel een heerlijke en slimme kat en haar avonturen zijn grappig. Ook de contacten met andere katten zijn leuk om te lezen en herkenbaar. Een bijzonder detail is de rol van poes Nancy in het verhaal, die Molly wegwijs maakt in het straatleven. Laat Melissa Daley nu ook een kat hebben die Nancy heet en dat zal geen toeval zijn. Haar kat Nancy heeft een 'cameo' in dit boek!    

Het verhaal is geheel fictief, maar het fenomeen kattencafé is dat niet. Vooral in Japan zijn de kattencafés een grote hit. De keuze van Melissa om het kattencafé als basis te gebruiken is een goede keus. Maar dit boek is voornamelijk de aanloop naar het ontstaan van dat kattencafé. De tweede roman in de serie bevat hopelijk betere uitwerkingen van de personages en het hele gebeuren in en rondom het kattencafé. Want het verhaal heeft zeker potentie om uit te groeien tot meer.    

Molly en het kattencafé is een gezellig, zeer poezelig boek met een enorme dosis schattigheid en een hoog knuffelgehalte, maar doordat het nergens de diepte ingaat blijft het nogal oppervlakkig en dat is jammer. Voor de echte poezenliefhebber is het een makkelijk en ontspannen leesboek om even in de wereld van een kat te verdwijnen. Met een spinnende kat op schoot zal het zo zorgen voor een paar uurtjes poezengeluk.