Mooie mensen, bijzondere verhalen

De Zeeuwse schrijfster en fotografe Eveline van de Putten (1966) schreef al eerder over onbekende groepen mensen en gaf hen op die manier een stem: Oudere vluchtelingen en migranten in Van Ver, over tachtig plussers in Nederland in Krachtig 80!, over ouderen in Suriname in Fosten Tori en levensverhalen van roze ouderen in Stormachtig Stil. Na publicatie van dat laatstgenoemde boek reisde ze door binnen-en buitenland met Tour d'Amour en bezocht ze organisaties voor zorg, welzijn en cultuur. De gesprekken die ze had inspireerden haar tot het schrijven van Nieuwe Namen, omdat bleek dat er over transgender ouderen helemaal niets bekend was.  

Tegenwoordig wordt er veel gesproken en geschreven over LHBT en is er veel vrijheid om te zijn wie je bent. Maar dat is niet altijd zo geweest. Wie rond de jaren 50 van de twintigste eeuw (of eerder) werd geboren kreeg weinig voorlichting op het gebied van seksualiteit en anders zijn werd niet geaccepteerd. Mensen die voelden dat ze anders waren probeerden krampachting in het maatschappelijke plaatje te passen, vaak tot een ongemakkelijk huwelijk aan toe. Bij het ouder worden begonnen zij hun werkelijk ik-zijn te beseffen en vielen er dingen op z'n plek, soms door het zien van een man in vrouwenkleding of het lezen van een artikel. Deze mensen gingen voorzichtig op zoek naar informatie en kwamen dan uiteindelijk uit bij gelijkgestemde zielen en speciale instanties en konden eindelijk praten over wat ze voelden. Zo kregen ze de kans om te ontdekken wie ze werkelijk zijn, een omslag maar voor velen aan de late kant.   Het boek Nieuwe Namen valt allereerst op door de uitvoering, het is een boek met glossy pagina's en voorzien van prachtige portretten van de geïnterviewde mensen. Het leest erg prettig, de gesprekken die Van de Putten met de mensen had zijn verwerkt tot een goed lopend verhaal dat aanspreekt en raakt. Deze mensen hebben al een heel leven geleefd vol ups and downs en vertellen openhartig over hun transitie en alle keuzes die ze daarvoor hebben gemaakt. Geen enkel moment is het ongemakkelijk, uit elk verhaal spreekt juist respect en liefde.  

Uit de achttien verhalen die zijn opgenomen in het boek blijkt hoe lang de weg is die ze hebben afgelegd om te komen waar ze nu zijn. Elk verhaal is uniek en bijzonder, en beschrijven mooie mensen die uiteindelijk hun geluk hebben gevonden. De verhalen geven aan dat geluk en het recht om te laten zien wie ze werkelijk zijn ook op latere leeftijd nog heel waardevol is. Wel hadden ze allen liever gezien dat ze er vroeger meer kennis over was geweest zodat ze eerder hadden kunnen kiezen voor zichzelf. Een groot aantal van de mensen die wordt geportretteerd in Nieuwe Namen, gebruikt de kennis en ervaringen die ze in hun leven hebben opgedaan, om voorlichting te geven aan de nieuwe generatie. Zowel aan mensen die op zoek zijn naar hun eigen identiteit, als aan zorgverleners. Want vaak is er in zorginstellingen nog een groot gebrek aan kennis en kunnen oudere transmensen te maken krijgen met vervelende situaties door onkunde van het verplegend personeel.  

Het boek sluit af met een nawoord van dr. Paula Vennix met informatie over transgenders en transdiversteit, onder andere aan de hand cijfertjes en stukjes geschiedenis. Tot slot is er nog een verklarende woordenlijst.  

Nieuwe Namen is een boek dat prettig leest door de integere wijze waarop de interviews zijn uitgewerkt en is niet alleen een bundel verhalen, maar tevens studiemateriaal voor allen die te maken krijgen met transdiversiteit. Dit boek draagt bij aan de acceptatie van transmensen door lezers kennis te laten maken met achttien bijzondere mensen die de kracht vonden om te kiezen voor wie ze werkelijk zijn en daarover wilden vertellen.