Leren vliegen voor de wetenschap

Eén jaar, zeven jong ganzen en de tijd van mijn leven is de ondertitel van het boek Opeens Ganzenvader van Michael Quetting. Het is een waargebeurd verhaal over een bijzonder project.  

Het Max Planck Instituut is een Duitse onafhankelijke organisatie voor wetenschappelijk onderzoek. Als onderdeel van een groot onderzoeksproject ICARUS (International Cooperation for Animal Research Using Space), is bij het Max Planck instituut een project opgestart om met behulp van ganzen metingen te doen tijdens de vlucht over windsnelheid en windrichting wanneer vogels met hun vleugels slaan plus andere gegevens over hoe ze vliegen. De medewerker Michael Quetting werd uitgekozen om dit project uit te voeren, hij is piloot en heeft een brevet om met een lichtgewicht vliegtuigje te mogen vliegen. Maar voor de uitwerking van het project moest hij eerst ganzenvader worden.  

Negen ganzeneieren liggen in de kelder in de broedmachine, met de juiste temperatuur en luchtvochtigheid. Michael leest ze dagelijks voor. Al in het ei leren ze de geluiden van hun moeder kennen, en om ganzenvader te worden is het van belang dat zijn geluiden bekend zijn. Hij laat ze ook wennen aan het geluid van een claxon en van de propeller van zijn vliegtuigje. Niets wordt aan het toeval overgelaten.  

Dan komt het moment dat zeven van de negen eieren uitkomen en dat de gansjes zich Michael 'inprenten' als vader. Ze hechten zich direct en zullen hem vervolgens overal volgen. Michael neemt zijn intrek in een caravan in een weiland samen met zijn gansjes. Hij is dag en nacht met ze bezig, neemt ze mee uit wandelen, gaat met ze zwemmen en laat ze wennen aan het vliegtuigje.  

Het is intensief, maar ook heel speciaal, want wat Michael niet had verwacht, is de enorme band die hij heeft met zijn kroost en hoe verschillend ze zijn. Elke gans heeft zijn specifieke karakter. De trouwe Paul, de durfal en aanvoerder Nemo en de dwarsligger Frieder. Michael beschrijft zijn ganzen en hun ontwikkeling zo, dat het leuk en interessant is om te lezen en als lezer raak je al snel betrokken bij deze ganzenfamilie.  

De ganzen groeien snel, de slagpennen ontwikkelen zich en dan zijn ze klaar om te vliegen. Tegen die tijd heeft Michael al regelmatig met het vliegtuigje rondgereden. De ganzen volgen en vliegen met hem mee als hij de lucht in gaat. Maar de ganzen worden ook steeds zelfstandiger en eigenwijzer. Hoog de lucht in willen ze niet, of ze piepen er halverwege tussenuit, maar voor het onderzoek moeten ze hoger vliegen. Dat lukt uiteindelijk met een paar van zijn ganzen waardoor ze de benodigde data vergaren en het project succesvol kan worden afgesloten.  

Het is een bijzonder verhaal dat ook zeer goed is uitgewerkt tot een boek. Het is zeer vermakelijk om te lezen en goed opgebouwd. Het geeft een mooie beschrijving van het opgroeien van kleine gansjes tot volwassen ganzen met hun specifieke karakters en gedragingen. Het feit dat het boek in de ik-vorm is geschreven draagt zeker bij aan het feit dat de beleving van Michael Quetting zo goed is neergezet, voor hem was de situatie nieuw en onzeker maar hij bleek een goede liefhebbende ganzenvader. Het project bracht hem ook rust, weg uit de stress en de gejaagdheid van de wereld en het gaf hem de kans om na te denken over de waarde van dieren.  

Dit speciale project leverde een bijzonder boek op. Een hartverwarmend verhaal over zeven kleine gansjes die opgroeiden met het idee dat Michael Quetting hun vader was en met hem en zijn lichtgewicht vliegtuigje de lucht in gingen om te vliegen voor de wetenschap.