Goede bedoelingen met grote gevolgen

De koningin van de zoete wraak-roman wordt de Britse Jane Fallon genoemd. Ze schrijft verhalen waarin jaloezie en scheeflopende relaties een grote rol spelen. Zo ook haar nieuwste roman Slechtste plan ooit (2022) die is vertaald door Anne Livestro.

In de proloog stappen we als lezer het leven binnen van Georgia waar iets helemaal mis is:

'Soms ken je mensen pas echt als je hoort hoe ze over je praten als ze denken dat je hen niet kunt horen. [..] Ik dacht dat ik iets goeds deed. ik wilde helpen, een vriendin steunen. Dat was mijn eerste fout.'

Daarna start ‘Deel een’ en verspringt de tijd naar drie weken eerder, waar we kennismaken met Georgia en haar beste vriendin Lydia, beide inmiddels veertigers. Ze kennen elkaar van de kunstacademie en beiden zijn het boekenvak in gerold. Lydia werkt bij een uitgeverij en Georgia is auteur en illustrator van een succesvolle kinderboekenreeks over Wilbur de Wallaby. Georgia is gelukkig met Nick en ze hebben een tweeling die net het huis uit is. Om het lege nest te vullen, adopteren ze Igor, een heel grote hond. Tot zover gaat alles goed.

Lydia is altijd vrijgezel gebleven en lijkt daar vrede mee te hebben. Haar grote wens is om een boek te publiceren, maar hoewel ze getalenteerd is en prachtige tekeningen maakt, is er geen uitgever die haar werk wil uitgeven. Het steekt haar dat Georgia succes heeft, terwijl Wilbur de Wallaby eenvoudig van opzet is, en er sluimert een ongezonde dosis jaloezie in haar.

Het eerste deel van het boek is geschreven vanuit het perspectief van Georgia. We leren haar goed kennen en ontdekken dat ze een fijne persoonlijkheid heeft, met liefde voor de mensen om haar heen, maar dat ze ook onzeker is. Als ze met een goed bedoelde actie het Twitteraccount “Patricia” aanmaakt, komt ze meer te weten dan haar lief is en staat ineens haar relatie op het spel. Fallon weet de ontstane twijfels en de boosheid van Georgia goed over te brengen, toch wringt het hier bij het lezen. Georgia is mid-veertig, maar gedraagt zich meer als mid-twintiger en weigert te luisteren en/of te praten. Daarbij duurt het lang voor er iets verandert en raak je als lezer verveeld omdat het veel van hetzelfde is terwijl het al lang duidelijk is wat er speelt.

Gelukkig verandert dat als ‘Deel twee’ van het boek start, waarin het perspectief afwisselt en er ook vanuit Lydia wordt verteld. In die hoofdstukken leren we haar beter kennen en krijgen we inzicht in wat er in haar omgaat. Fallon weet de eenzaamheid en verlangens van Lydia goed naar voren te laten komen en dat is zichtbaar in haar gebruik van Instagram waarbij ze voor de buitenwereld een perfect plaatje creëert. Het is interessant om in haar hoofd mee te kijken hoe ze alles wat ze doet voor zichzelf weet te verantwoorden. Doordat het tempo in het tweede deel hoger ligt en er meer afwisseling is leest deze helft prettiger. Het conflict tussen Lydia en Georgia krijgt hier haar hoogtepunt.

Het thema van zoete wraak dat in de vorige romans van Fallon zo aanwezig is, valt nu een beetje weg, want het draait in dit boek vooral om familie, vriendschap, jaloezie, verraad, vertrouwen en vergeven. Een grote rol is weggelegd voor het gebruik van social media. Wat in gang is gezet met de komst van “Patricia”, blijkt meer gevolgen te hebben dan voorzien en levert als een rimpeling in het water een aantal grote en kleine problemen op die de ene keer met humor worden beschreven, maar even zo vaak zijn voorzien van een serieuze noot. Een leuke toevoeging is de adoptie van hond Igor waarmee Fallon een lans breekt voor The Mayhew, een Britse liefdadigheidsinstelling voor dierenwelzijn.

Slechtste plan ooit is een fijne en prettig leesbare roman over hoe een jarenlange vriendschap kan veranderen door een goedbedoelde actie, met een vlindereffect tot gevolg.