Omgaan met verlies

Umami, het is het japanse woord voor de vijfde smaak, maar het is ook de naam van een huis. In Mexico heeft Alfonso, weduwnaar een hofje met vijf huizen. Zoet, zout, bitter zuur en umami. In elke van de huizen leven mensen, bijzondere mensen, elke met hun eigen verhaal en een vorm van verlies.

Bijzonder is ook dat de verhalen uit de huizen niet synchroon lopen. Alf vertelt zijn verhaal in 2002, Marina, huize bitter in 2003, Ana, de de dochter in huize Zuur en zout in 2004 en Pina, de dochter in huize Zoet in 2000. Ook Luz, het overleden zusje van Ana vertelt een stuk van haar leven in 2001. Door deze wijze van opbouw leest het vlot, maar krijg je net niet genoeg binding met de diverse personages. De meeste informatie in het boek komt van Alf, waarbij je het meest te weten komt over zijn overleden vrouw Noelia.

Het overkoepelende thema is omgaan met verlies. Alle inwoners kampen op een bepaalde manier met verlies. De ene weet er goed mee om te gaan en stort zich op een tuintje op de binnenplaats, de ander trekt zich grotendeels terug en leeft een teruggetrokken leven.

Het is geen zware kost, maar redelijk luchtig. Het verhaal heeft geen duidelijk begin en ook geen einde. Het is fragmentarisch, en korte kijk in de levens van deze mensen. Niet te veel en niet te weinig. Dat maakt Umami een fijne roman voor even tussendoor.