Herinneringen vertellen het verhaal en laten Roscoe leven

De zussen Chantal en Priscilla van Gastel sloegen eerder de schrijfhanden ineen met het boek Zonder jou (2016), dat is uitgegeven onder hun eigen namen. Het samen schrijven kreeg een vervolg, met als resultaat Vaarwel Roscoe (2021), nu onder het pseudoniem Céla van Gastel.

Vaarwel Roscoe is een boek met brieven die zijn geschreven na het overlijden van de 35-jarige Roscoe Mulder, een getalenteerde en beroemde acteur en muzikant. Wanneer hij alleen op een hotelkamer overlijdt, is hij op de top van zijn roem en zijn dood laat een grote leegte achter bij zijn familie, vrienden en fans. Vooral zijn vriendin Liv en zijn broer Rafael zijn kapot van het verlies. Deze twee personages nemen de lezer mee in een lange terugblik op hun leven met Roscoe. In een vertelperspectief dat even wennen is, richten ze zich tot hem door hun verhaal op te schrijven in brieven, waarbij de gezamenlijke herinneringen uitgebreid worden beschreven. Het is vol van emoties, gevoelens en mooie momenten van toen, maar het beschrijft ook het verdriet en gemis van nu.

Het boek is, na een proloog met Twitterberichten en fanmail, verdeeld in drie stukken: de nasleep, de oorsprong en de climax. Het grootste deel van die delen bestaat uit de verhalen van Liv en Rafael. Die hoofdstukken zijn vrij lang, gedetailleerd en geven veel informatie, waardoor gedurende het boek een volledig beeld van de persoon Roscoe ontstaat. Je leert hem kennen als jonge jongen die al vroeg de verantwoordelijkheid op zich nam voor zijn jonge broertje, omdat de ouders dat niet deden. Ook leer je hem kennen als goede vriend en vriendelijke man met een groot empathisch vermogen. Je leeft mee met zijn zorgen om het milieu, wat sterk tot uiting komt in het verhaal, net als zijn gevoel om nooit genoeg te zijn en zijn angst om te falen. Hij heeft zijn donkere momenten, juist omdat hij het leed van de wereld draagt en niet alles op kan lossen.

'En de hele wereld is beroofd van het licht dat je bracht, zelfs als alles om jou heen duister voelde.'

Naast de brieven van Liv en Rafael zijn er nog andere brieven in het boek opgenomen. Zo is fanmail te lezen die na het overlijden van Roscoe is ontvangen, maar de meeste andere brieven in het boek zijn van mensen die hem hebben gekend, persoonlijk of professioneel. Die brieven geven een andere kijk op Roscoe als persoon en vullen de verhalen van Liv en Rafael aan. Mooi is dat de toon van elke brief anders is, en dat het daardoor realistisch is om te lezen. Als lezer heb je het gevoel als voyeur mee te kijken in het overheersende verdriet en zo betrokken raakt bij hun verlies. Het verhaal is zorgvuldig opgebouwd en uitgewerkt en aan het einde van het boek heb je dan ook het gevoel dat je Roscoe echt hebt gekend.

Dat het grote thema in het boek rouw is, is niet te missen, maar er zit nog meer in verwerkt. Vriendschap en liefde, maar ook onzekerheid, faalangst en milieuproblematiek. Zelfs boeken en het lezen ervan krijgt een speciale plek in het verhaal. Het is een boek waardoor je gaat nadenken over het leven en de aarde en het volgen van je dromen. De schrijfwijze is mooi, met prachtige zinnen, en weet daardoor te raken. Het boek sluit af met een sterke epiloog die zo’n twintig jaar later speelt en het verhaal helemaal afrondt.

'Ik keek opzij, niet omhoog. Omdat dat was waar ik je voelde. Naast me. Zo dichtbij dat het bijna tastbaar was.'

Vaarwel Roscoe is een mooi boek over rouw en verdriet, maar het is ook liefdevol en warm. Céla van Gastel heeft met Roscoe een bijzonder personage gecreëerd door middel van herinneringen en daarmee een uniek verhaal geschreven.