Verlaat verdriet als sterk thema

Met haar nieuwste boek Vreugde na verdriet komt de feelgood- en kinderboekenschrijfster Dani van Doorn voor de tweede keer met een familieroman, deze keer met als thema: verlaat verdriet.

Leon is vrijgezel en geniet van zijn vrije leven, hij heeft een leuke baan en een eigen appartement. Toch mist hij wat in zijn leven. Tijdens een avondje met vrienden wordt er gesproken over kinderen en dan weet hij wat er ontbreekt. Jeanette is alleenstaande moeder van dochtertje Leony, ze is streng maar vol liefde. Met wat hulp van haar moeder kan ze werken en in haar levensonderhoud voorzien. Het is prima zo, een man heeft ze niet nodig. Maar dan neemt Leon contact met haar op. Hij is de vader van Leony. Het is de moeder van Jeanette die hem zeven jaar geleden op de hoogte bracht, en nu wil hij deel uit gaan maken van haar leven. Maar hoe moet dat na zeven jaar?

Leon neemt al snel zijn plek in als vader van Leony, maar voor Jeanette is het erg moeilijk. Ineens is de veilige cocon waarin ze zich bevond doorbroken en blijkt het ontbreken van haar eigen vader in haar jeugd een enorm struikelblok om Leon te accepteren.

Dani van Doorn heeft ervoor gekozen om een thema als verlaat verdriet een centrale rol te laten spelen in haar boek. Ze heeft het personage Jeanette zo neergezet dat het vanaf het begin duidelijk is dat ze wel wil, maar dat er een enorme blokkade is waardoor ze soms vreemd reageert en handelt. Het is voor de lezer al snel duidelijk dat Jeanette zo niet door kan blijven gaan. En hoe meer Leon bij haar gezin wordt betrokken, hoe groter haar problemen worden.

Het hele proces is in het boek goed opgebouwd en uitgewerkt, waarbij Dani van Doorn de personages veel laat nadenken over wat er gebeurt en wat ze daarbij voelen. Door deze wijze van schrijven ontstaat wel veel herhaling, wat jammer is.

Het verhaal wordt in chronologische volgorde verteld, samen met de hoofdpersonen maak je als lezer mee hoe de relatie tussen de onzekere Jeanette en de vriendelijke en geduldige Leon zich ontwikkelt. Als lezer hoop je dat ze samen komen, ook vanwege de ontwapenende Leony, maar het blijft onzeker tot het einde. Want hoeveel geduld heeft Leon en komt het nog goed met Jeanette? Dat brengt nog een stukje spanning in het verhaal.

De schrijfster heeft de personages en hun gevoelens goed neergezet. Dat gaat soms ten koste van de details omtrent andere gebeurtenissen die ze wel aanvoert maar verder niet uitwerkt. Zo mag de kleine Leony op ponyrijles, en neemt Leon haar mee. Maar hoe dat verloopt en hoe de verhouding dan is tussen Leony en Leon, dat ontbreekt. Waarschijnlijk toch een bewuste keuze om het boek niet onnodig dikker te maken, maar het had het verhaal wel completer gemaakt.

Dani van Doorn heeft een realistische familieroman geschreven met verlaat verdriet als sterk thema, zonder dat het te zwaar is aangezet. Momenten van verdriet wisselen in juiste balans af met de mooie momenten van vreugde en geluk, waardoor het geen somber boek is, maar een verhaal vol hoop en liefde en natuurlijk met een feelgood einde.