De brieven van Lava

Soms lees ik een boek waarbij ik denk: Dit had ik willen schrijven.
Mireille Geus is een auteur waar ik tegenop kijk. Haar schrijfstijl is uitdagend. Haar metaforen zijn vernieuwend en ze gebruikt woorden en zinnen die je bij andere schrijvers niet snel tegenkomt. Ik hou daarvan. Ze is een woordkunstenaar waar ik iedere paar pagina’s roep: ‘Wat prachtig. Zo mooi.’
Ik zal één voorbeeld geven, met het risico dat ik de zinnen geen eer aan doe door ze uit de context te halen. Maar ze verdienen het door veel, heel veel, mensen gelezen te worden, dus misschien helpt deze recensie daar een beetje bij.

“Ik zie ertegen op om weg te zijn, van het kasteel, van papa en mama, van Buddie, van onze blauwe stoel, van ons koninkrijk en van ons leven samen. Alles wat ik ken, moet ik achterlaten. Maar ik kijk ernaar uit om iets te nieuws te kunnen toevoegen aan al het oude. Het oud zeer. Naar dat er ook een beetje morgen bij vandaag komt. Een kier naar de toekomst die me ooit is beloofd.”

Dat is toch prachtig? Een beetje morgen bij vandaag. Omdat verdriet zo beklemmend kan zijn dat je niet meer vooruit komt. Teveel terugkijken naar wat ooit was, belet je te kijken naar de toekomst. Die kier, heeft prinses Lava nodig. Hoewel ze gedwongen wordt een week voor haar dertiende verjaardag te vertrekken naar het land waar zij koningin zal worden, opent ze zelf de deur naar haar nieuwe leven. Ze krijgt hulp, van een knaap Tippe en een halve hond Barrel, die hen de weg kan wijzen omdat hij zijn hele leven al heimwee heeft naar het land waar hij ooit geboren is.

Lava en haar tweelingzus Etna zijn liefdevol opgegroeid. Dubbelland of Tweelingland, ookwel Grootland genoemd, zal van hen zijn. Op hun dertiende verjaardag moeten zich presenteren aan de troon. Maar papa en mama blijven maar zeggen dat Etna dood is. Lava geloofd er niets van. Hoe kan het waar zijn? Haar tweelingzus, haar wederhelft, haar alles. En toch ziet ze Etna nergens meer. Ze besluit haar zus te schrijven. In zeven uitgebreide brieven vertelt Lava haar eigen verhaal, aan haar zus, die maar niet terug schrijft.
Het avontuur van Lava is een sprookje van het moderne soort. Klassieke elementen worden onder de loep gehouden en soms net even iets anders gepresenteerd. Zo twijfelt prinses Lava er niet aan of draken en tovenaars bestaan. Dat is namelijk niet zo. Die komen alleen voor in sprookjes, en haar leven is alles behalve een sprookje. Ze is verwend door haar bediende Buddie, maar ook hard voor zichzelf. Schuldgevoel en onrechtvaardigheidsgevoel spelen een belangrijke rol. De manier waarop Lava daarmee omgaat, heeft mij geïnspireerd.

Lava is een boek vol mooie zinnen en woorden die een tienjarige lezer misschien niet kent, maar wel zal begrijpen. Het is een verhaal met lagen, maar als je alleen wilt genieten van de bovenste laag kan dat ook. Het nodigt uit, maar dwingt niet af. En dat is de kunst van het verhalen vertellen, die Mireille Geus tot in de puntjes beheerst.