WIE BEN IK.

Ik las niet eerder een boek van Anya Niewierra, De Nomade was voor mij een eerste kennismaking met haar werk. Ik werd vooral getriggerd door de titel: Nomade. Deze deed me denken aan een bevolkingsgroep met geen vaste woonplaats, die met vee rondtrekt zodat deze genoeg te eten hebben. Ik ben dus met die verwachting het boek in gestapt. Ik had namelijk de achterflap niet gelezen.
Ik werd verrast bij het openslaan door de verschillende kaarten van politiek gezien interessante gebieden: Belarus, Polen en Litouwen. Alle drie de landen hebben een rijke geschiedenis. Mijn nieuwsgierigheid is gewekt. Anya Nieuwierra is in eerste instantie deze roman gaan schrijven om de herkomst van haar achternaam te achterhalen. De schrijfster creëert voor haar zoektocht de hoofdpersoon Olga Liebke, een documentairemaakster uit het Harzgebergte. Belangrijk in deze expeditie is de vader van Olga die dementerende is en allerlei uitspraken doet die verwijzen naar zijn verre verleden. Dit is ook een reden dat Olga richting de eerder genoemde driehoekslanden vertrekt om uit te zoeken of de herinneringen kloppen. De ontmoeting in het vliegtuig met Pavel Rybak, een dissident die is gevlucht, wordt een belangrijk ankerpunt. De vlucht wordt omgeleid naar Minsk en Pavel wordt opgepakt Dit incident brengt iets bij Olga teweeg wat ze voor alsnog niet kan plaatsen. Het is het begin van allerlei spannende gebeurtenissen en ontmoetingen die in relatie staan tot haar vader en dus haar zoektocht naar haar echte naam. Anya Niewerra heeft een mooi boek gecomponeerd waar feiten zijn verweven met persoonlijke verhalen, opgebouwd met drie verhaallijnen: het verhaal van Olga in de ik-vorm, van twee KGB-agenten, en fragmenten uit een documentaire die een interview bevatten met een politiek gevangene. Het boek heeft een onverwacht plot, er worden wetenswaardigheden uit de doeken gedaan die je als lezer niet verwacht. Veel hoofdstukken beginnen met een quote en het meest toepasselijke voor mij vind ik: “Niets is moeilijker terug te vinden dan verloren vertrouwen”. De boodschap die haar vader haar telkens opnieuw geeft: vertrouw niemand, ook wanneer hij al dementerende is. Dit past ook bij de inhoud van het boek: steeds is er wantrouwen, altijd angst, blijf op je hoede. Is er eenmaal wantrouwen dan is dit moeilijk om te draaien. Met een zucht heb ik de Nomade dichtgeslagen. Het is geen boek met personages met rondtrekkend vee, maar er zijn denk ik wel overeenkomsten. De personages uit de roman hadden geen vaste woonplek, ze verplaatsen zich omdat ze op de vlucht zijn, ze voelen zich niet veilig, veelal om politieke redenen. Zij voelen zich bedreigd, bang om vermoord te worden Het boek is mijn inziens geen triller heeft wel een aantal spanningsmomenten. Ik zou het een politieke roman willen noemen.