Bijzondere whodunnit met een groot aantal personages

Samen met een select groepje speurneuzen mag ik meedoen met het vooruitleesexemplaar van De Hoofdrol (Engelse titel The Appeal). Het debuut van de Engelse schrijfster Janice Hallett. Ze is een voormalig editor en journalist. Ze schreef artikelen en speeches voor het ministerie van Algemene Zaken en Home Office. Ze heeft ook het screenplay geschreven voor de film Retreat (2011) en diverse toneelstukken speelden in verschillende theaters. Een uitzonderlijk schrijftalent dus. Ik ga meemaken of haar debuut ook zo succesvol is als wordt beweerd. In Engeland is inmiddels haar tweede boek verschenen 'The Twyford Code'.

In een interview met Suffolk Library vertelt ze dat ze geïnspireerd werd door schrijfster Patricia Leitch. Ze schreef boeken over pony's - ook een serie over Jinny at Finmore. Jinny en een paard Shantih de Arabier werden haar helden. Ze schrijft al zolang ze kan schrijven. Daarom werd ze journalist.
Het idee voor dit boek ontstond toen ze een vaag idee had om een tv serie te schrijven over een stel dat terugkomt na vrijwilligerswerk te hebben gedaan in het buitenland. Zij belanden in een lokale geldinzamelingsactie waarbij er van alles niet in de haak is. Hun ervaringen in het buitenland helpen ze hierbij om nieuwe inzichten te krijgen. Toen bedacht ze dat ze dit ook kon vertalen naar e-mailberichten die heen en weer gestuurd worden tussen de personen. We krijgen in het verhaal de hoofdpersonen niet te spreken. Er wordt alleen over ze gesproken en antwoorden gegeven op hun berichten, maar die zien wij als lezer niet.
De vertaling is van Kees van Weele, die al ruim 20 jaar boeken vertaalt van het Engels naar het Nederlands. Hij vertaalde ook de boeken van Lucinda Riley over de zeven zussen en een groot aantal boeken van Chris Ryan. Het prachtige ontwerp voor de omslag is van Studio Jan de Boer. Dit grafisch ontwerpbureau voor het boekenvak bestaat inmiddels ruim 35 jaar. Ze maakten ook de cover voor De Moord in Oxford van Ruth Ware, Sterf voor mij van Mikaela Bley, Road Trip van Graeme Simsion en Sneeuwwit van Samuel Bjørk.

Als speurneuzen ontvangen we allemaal het boek, een notitieboekje met pen, een vergrootglas, een lijst met personages van The Fairway Players, een flyer en een brief van het advocatenkantoor met uitleg. Aan dit pakket is duidelijk aandacht besteed. Alle losse documenten die we erbij hebben gekregen staan ook in het boek. Het verhaal is 477 pagina's en nog 2 pagina's met een nawoord, dus geen dunnetje. Via de e-mails leren we de spelers van het toneelgezelschap kennen, terwijl zij repeteren voor een nieuw toneelstuk. Er komen twee nieuwelingen bij de groep die net terug zijn van vrijwilligerswerk in het buitenland. Zij moeten dus hun plekje veroveren in de hechte groep. En zoals in elke groep zijn er alfa's, mensen die teveel hun best doen, mensen die alles regelen en mensen die op de achtergrond hun ding doen. Maar is alles wel koek en ei? Aan ons de schone taak om erachter te komen wie wie precies is. En net als bij de detective-series is niet alles wat het lijkt en niet alles heeft te maken met de moord. De schrijfster is er goed in geslaagd de verschillende karakters tot leven te wekken. Iedereen heeft echt een eigen geluid. Vooral de onderhuidse spanningen zijn voelbaar. Dat is knap, aangezien het hier alleen gaat om mailtjes die heen en weer worden gestuurd. Het zijn geen gesprekken tussen mensen. Het zijn 'slechts' elektronische woorden. Langzaam leer je iedereen kennen en denk je te weten welke kant het opgaat. De lijst met namen van alle spelers was erg handig om te kijken wie wie ook weer was, want er komen heel veel personages in voor. Ik vond het een aparte beleving om een verhaal te lezen dat op deze manier is geschreven en had geen moeite met deze vorm. Een aantal andere speurneuzen moest er duidelijk meer aan wennen. Ik had de dader niet goed, maar zat er niet ver naast. Ik wens iedereen die dit boek oppakt een mooie zoektocht naar wie de moord gepleegd heeft.