Takako's zoektocht

Met een nieuwe leesclub van Hebban lees ik Morisaki’s boekwinkel van Satoshi Yagisawa. Het is mijn kennismaking met een Japanse schrijver. Het exemplaar wat we allemaal hebben ontvangen is een hardcover met een mooie omslag in een crèmekleur. De titel is in glanzende letters gedrukt. Een mooi, eenvoudige tekening van een kat op een stapel boeken. Geen opsmuk, daar houd ik van. Het boek telt 205 pagina’s.

De schrijver Satoshi Yagisawa, geboren in 1977, debuteert in 2009 met dit boek. In Japan is het verfilmd en won het de Chiyoda literatuurprijs. In 2024 komt een vervolg uit. More Days at the Morisaki’s Bookshop. Ik weet niet of dit ook vertaald wordt.

De vertaling is van Jacques Westerhoven. Deze vertaler woont sinds 1975 in Japan, dus het vertalen van Japanse boeken is voor hem geen probleem. Hij vertaalde ook boeken van Haruki Murakami en Hikaru Okuizumi.

De omslag is ontworpen door PINTA Grafische Producties uit Middelburg. Het bureau doet vormgeving en drukwerk van visitekaartjes tot een complete huisstijl.
Het verhaal is in de ik-vorm geschreven. Dat is voor sommige mensen iets om dit boek niet op te pakken. Ik vind juist dat dit me meeneemt het verhaal in. Ik ben bijna onderdeel van de wereld in het boek.

Op de omslag lees je waar het verhaal over gaat, dus dat herhaal ik hier niet.

Takako zit vast in haar idee van hoe de dingen moeten zijn en hoe zij ze van haar ouders heeft meegekregen. Satoru heeft zijn eigen plan getrokken en zijn eigen leven vormgegeven. In het begin is hun relatie stroef. Takako begrijpt niet hoe hij op zo’n andere manier naar dingen kijkt dan zij. Langzaam leert ze echt te luisteren en kijken naar haar omgeving. Ze (her)vindt haar liefde voor boeken en lezen. Ze ontdekt in de tweedehands boeken dingen die andere lezers voor haar hebben achtergelaten: een onderstreepte zin hier, een vlek daar of een gedroogde bloem. Dit verbindt haar met deze lezers, ook al kent ze ze niet. Dat vind ik een mooie gedachte. Anderen die jou wijzen op wat zij mooi vonden aan een boek. Het geeft mij een extra beleving in het lezen, een extra verbinding met anderen.
De schrijver zet een fijne sfeer neer. Er gebeurt niet veel. Gewoon de beslommeringen van iedere dag. Alsof hij wil dat je op pauze drukt om even stil te staan en aandacht schenkt aan momenten die we allemaal wel kennen, en die we soms voor lief nemen: samen met iemand een kopje koffie drinken, een mooi gesprek, genieten van de eerste zonnestralen van de dag, lachen om iets grappigs. Leven in het nu en niet altijd maar haasten naar het volgende moment. Kijk en luister naar alles en iedereen om je heen. Als je echt met mensen praat, dan heb je vaak meer overeenkomsten of inzichten dan je denkt.

“Het leven is een lange reis, en nu en dan moet je even een pauze inlassen. Dit is een kade en jij bent een schip dat hier een poosje voor anker ligt. En als je goed bent uitgerust, vaar je weer uit.” (pagina 50)

In alles voel je zijn liefde voor boeken en hun verhalen. Takako leert langzaam weer hoe mooi verhalen zijn en hoe fijn lezen is. Het geeft je inzichten, leert je nieuwe dingen en zorgt ook dat je je even ergens anders waant. Een ander thema is hoe hij de liefde tussen familie en vrienden laat zien. Hoe je openstellen voor iemand anders een diepere verbinding brengt. En hoe het vertrouwen van iemand in jou, je net dat zetje kan geven om verder te komen.

Morisaki’s boekwinkel is een mooie Japanse roman die je toch net even een ander gevoel geeft dan wij in de westerse wereld gewend zijn. Zij gaan toch anders om met elkaar. En hun normen en waarden zijn niet de onze. Als je hiervan houdt, dompel jezelf dan onder in deze wereld en geniet van het rustige tempo van het verhaal, de prachtige personages en de mooie beschrijvingen van de omgeving. Pak je Streetview erbij en wandel door dezelfde straten als Takako. Adem in en adem uit.