Lezersrecensie
sprookje? klucht? roman!
De literaire roman Het Heidi-feest is het debuut van Jannemieke Caspers. Meer informatie over het boek leert ons dat het boek een bewerking is van een theaterstuk “WOLF (of het Heidi-feest)”, niet te verwarren met de film en het theaterstuk Wolf van Cees van Kempen.
In deze roman maken we kennis met een kleine gemeenschap in een geïsoleerd dorp dat net onder water is komen te staan waardoor het traditionele Heidi-feest voor het eerst in 150 jaar niet door kan gaan. Als tradities (noodgedwongen) gebroken of uitgesteld moeten worden, doet dat wat met een gemeenschap. Stukje bij beetje ontvouwen de gevolgen zich terwijl ook duidelijk wordt wat dat Heidi-feest nu eigenlijk inhoudt en wat er tijdens het Heidi-feest van de volwassene hoofdpersonages (jaren eerder) is gebeurd.
We maken kennis met o.a. (brozebotten)Grietje, haar moeder Emme(-gekke-Lemme), met dokter Harold en zijn broer Hank en enkele andere dorpsgenoten. De personages zijn allen behoorlijk karikaturaal beschreven en de achtergrond van hoe het zo gekomen is, daar mag de lezer zelf invulling aan geven. De personages blijven wat plat hoewel niet zuiver goed of slecht.
De lezer kan er vele parellellen in herkennen zoals bijvoorbeeld de (complottheoriën tijdens de) Corona-crisis, zwarte pieten-discussie, #metoo, vreemdelingenkwesties, fake news etc. Sprookjes en kinderverhalen lijken ook een inspiratiebron maar deze roman is zeker niet sprookjesachtig. Van een script heeft dit boek ook weinig weg ook al is het verhaal beeldend geschreven. Zonder veel fantasie is het al heel eenvoudig in te beelden, soms tot op het kluchtige af.
Jannemieke Caspers: “het feit dat deze thema's aan de hand zijn, en dat die dus beïnvloeden wat ik te vertellen heb, kan ik uiteraard niet ontkennen. [....] Maar de vluchtelingen'stroom' in 2015 (met de foto van de verdronken peuter) was de context waarin de basis van het stuk/verhaal gelegd werd.”
Alhoewel het verhaal in eenvoudige, maar beeldende taal wordt neergezet waardoor de lezer als het ware door het verhaal heen kan vliegen, is er veel ruimte voor bespiegeling. Voor de oplettende lezer zijn er heel veel vragen die het lezen ook enorm kunnen vertragen. Het gevaar zit 'm in de absurde, kluchtige beelden, dat kan afleiden van de kwesties waar het om gaat. Vreemdelingen zijn niet de dreiging, dat is de angst zelf.
Deze roman brengt een nieuw eigen geluid, een veelbelovend debuut voor Jannemieke Caspers.
In deze roman maken we kennis met een kleine gemeenschap in een geïsoleerd dorp dat net onder water is komen te staan waardoor het traditionele Heidi-feest voor het eerst in 150 jaar niet door kan gaan. Als tradities (noodgedwongen) gebroken of uitgesteld moeten worden, doet dat wat met een gemeenschap. Stukje bij beetje ontvouwen de gevolgen zich terwijl ook duidelijk wordt wat dat Heidi-feest nu eigenlijk inhoudt en wat er tijdens het Heidi-feest van de volwassene hoofdpersonages (jaren eerder) is gebeurd.
We maken kennis met o.a. (brozebotten)Grietje, haar moeder Emme(-gekke-Lemme), met dokter Harold en zijn broer Hank en enkele andere dorpsgenoten. De personages zijn allen behoorlijk karikaturaal beschreven en de achtergrond van hoe het zo gekomen is, daar mag de lezer zelf invulling aan geven. De personages blijven wat plat hoewel niet zuiver goed of slecht.
De lezer kan er vele parellellen in herkennen zoals bijvoorbeeld de (complottheoriën tijdens de) Corona-crisis, zwarte pieten-discussie, #metoo, vreemdelingenkwesties, fake news etc. Sprookjes en kinderverhalen lijken ook een inspiratiebron maar deze roman is zeker niet sprookjesachtig. Van een script heeft dit boek ook weinig weg ook al is het verhaal beeldend geschreven. Zonder veel fantasie is het al heel eenvoudig in te beelden, soms tot op het kluchtige af.
Jannemieke Caspers: “het feit dat deze thema's aan de hand zijn, en dat die dus beïnvloeden wat ik te vertellen heb, kan ik uiteraard niet ontkennen. [....] Maar de vluchtelingen'stroom' in 2015 (met de foto van de verdronken peuter) was de context waarin de basis van het stuk/verhaal gelegd werd.”
Alhoewel het verhaal in eenvoudige, maar beeldende taal wordt neergezet waardoor de lezer als het ware door het verhaal heen kan vliegen, is er veel ruimte voor bespiegeling. Voor de oplettende lezer zijn er heel veel vragen die het lezen ook enorm kunnen vertragen. Het gevaar zit 'm in de absurde, kluchtige beelden, dat kan afleiden van de kwesties waar het om gaat. Vreemdelingen zijn niet de dreiging, dat is de angst zelf.
Deze roman brengt een nieuw eigen geluid, een veelbelovend debuut voor Jannemieke Caspers.
1
Reageer op deze recensie