Lezersrecensie
Magisch-realistisch, maar onthutsend actueel.
Dans dans revolutie - Lisa Weeda
Het eerste boek van Lisa Weeda, Aleksandra, heb ik destijds met veel plezier gelezen. Nu ligt de ‘Dans Dans Revolutie’ voor me. Het speelt zich af in Besulia, een fictief land. Het boek is in tijd-episoden ingedeeld, van tweeëneenhalf jaar na de oorlog, twee jaar na de oorlog, één jaar na de oorlog. Als we naar vier dagen vóór de oorlog springen veranderen de ‘fragment’-tekens ook. In het laatste deel is het verhaal rond en zijn we weer terug in de episode tweeëneenhalf jaar na de oorlog.
Toni, een van de hoofdpersonages, werkt bij de ‘body-pick-up-service’. Een dienst die is opgericht nadat de eerste dode lichamen van het ene op het andere moment overal opdoken. Van huiskamers, tot kantoren en bibliotheken.
het was zeven maanden na het begin van de oorlog in Besulia. In de eerste weken van deze ‘Diaspora van de dood-Tsunami’ was het nog gelukt de lichamen tot leven te wekken door de Dans.
Wie is verantwoordelijk voor deze Tsunami? Het blijft in het magische hangen: Een geestenlijf (p.78) ‘witte harige poten’ (p.79) een witte dikke vacht!
Wel is duidelijk dat er zoveel lichamen opduiken dat ze de ‘body-drop-off-centra’ bedachten en de bijbehorende ophaaldienst.
In deze magisch duistere tijd kende iedereen de video’s van Anna, een jonge Besuliaanse vrouw. Zij deed een oproep op sociale media:
Help ons, DANS en red ons! Dans de Svaboda Samenoverzjenza.
Anna leert iedereen deze dans op de video.
Toni heeft de meeste moeite met het ophalen van kinderlichamen. Dan doet ze alle moeite om ze samen met Kaspar, haar collega, tot leven te dansen.
Op een ochtend zijn er twee vrouwen bij het ophaalcentrum die drie doden zoeken. Omdat bij het afgeven van lichamen alles nauwgezet wordt genoteerd, geïdentificeerd en gerapporteerd, lukt het Toni en Kaspar de lichamen te achterhalen op de begraafplaats. Het blijkt te gaan om een oude man Varja, om Anna (van de doden-opwek-dans) en haar oma.
De twee kinderen en deze drie lichamen worden door dans omgeven om opgewekt te worden tot leven.
Tussen dit verhaal door lezen we hoe de grootmoeder van Anna als dorpsoudste en dorpswijze de witte dikke vacht van de geest krijgt. Zij krijgt als ‘stara’ de opwekdans ingefluisterd van deze geest. Deze ‘stara’ Baba Yara geeft de dans door aan Anna.
Een prachtig beeld om de gevolgen van een oorlog uit te wissen, maar voldoende?
Het deel ‘vier dagen voor de oorlog’ is rauw en onthutsend actueel. De mensen zijn van slag. De camera van Anna registreert alles. Ook hoe zij in de kelder door een soldaat worden gevonden.
Het magische aspect is nu een actueel gegeven geworden
Het verhaal wordt afgerond met het laatste deel: terug naar tweeëneenhalf jaar na de oorlog. De gevolgen zijn nog niet voorbij. De oorlog blijft doorwoeden, zelfs piano’s moet je wantrouwen.
Een fantastisch boek. Hoe Weeda de magische wereld laat landen in het nu, hoe zij de rauwe actualiteit van nu in deze vertelling verwerkt, net als in Aleksandra: een prachtig boek.
Het eerste boek van Lisa Weeda, Aleksandra, heb ik destijds met veel plezier gelezen. Nu ligt de ‘Dans Dans Revolutie’ voor me. Het speelt zich af in Besulia, een fictief land. Het boek is in tijd-episoden ingedeeld, van tweeëneenhalf jaar na de oorlog, twee jaar na de oorlog, één jaar na de oorlog. Als we naar vier dagen vóór de oorlog springen veranderen de ‘fragment’-tekens ook. In het laatste deel is het verhaal rond en zijn we weer terug in de episode tweeëneenhalf jaar na de oorlog.
Toni, een van de hoofdpersonages, werkt bij de ‘body-pick-up-service’. Een dienst die is opgericht nadat de eerste dode lichamen van het ene op het andere moment overal opdoken. Van huiskamers, tot kantoren en bibliotheken.
het was zeven maanden na het begin van de oorlog in Besulia. In de eerste weken van deze ‘Diaspora van de dood-Tsunami’ was het nog gelukt de lichamen tot leven te wekken door de Dans.
Wie is verantwoordelijk voor deze Tsunami? Het blijft in het magische hangen: Een geestenlijf (p.78) ‘witte harige poten’ (p.79) een witte dikke vacht!
Wel is duidelijk dat er zoveel lichamen opduiken dat ze de ‘body-drop-off-centra’ bedachten en de bijbehorende ophaaldienst.
In deze magisch duistere tijd kende iedereen de video’s van Anna, een jonge Besuliaanse vrouw. Zij deed een oproep op sociale media:
Help ons, DANS en red ons! Dans de Svaboda Samenoverzjenza.
Anna leert iedereen deze dans op de video.
Toni heeft de meeste moeite met het ophalen van kinderlichamen. Dan doet ze alle moeite om ze samen met Kaspar, haar collega, tot leven te dansen.
Op een ochtend zijn er twee vrouwen bij het ophaalcentrum die drie doden zoeken. Omdat bij het afgeven van lichamen alles nauwgezet wordt genoteerd, geïdentificeerd en gerapporteerd, lukt het Toni en Kaspar de lichamen te achterhalen op de begraafplaats. Het blijkt te gaan om een oude man Varja, om Anna (van de doden-opwek-dans) en haar oma.
De twee kinderen en deze drie lichamen worden door dans omgeven om opgewekt te worden tot leven.
Tussen dit verhaal door lezen we hoe de grootmoeder van Anna als dorpsoudste en dorpswijze de witte dikke vacht van de geest krijgt. Zij krijgt als ‘stara’ de opwekdans ingefluisterd van deze geest. Deze ‘stara’ Baba Yara geeft de dans door aan Anna.
Een prachtig beeld om de gevolgen van een oorlog uit te wissen, maar voldoende?
Het deel ‘vier dagen voor de oorlog’ is rauw en onthutsend actueel. De mensen zijn van slag. De camera van Anna registreert alles. Ook hoe zij in de kelder door een soldaat worden gevonden.
Het magische aspect is nu een actueel gegeven geworden
Het verhaal wordt afgerond met het laatste deel: terug naar tweeëneenhalf jaar na de oorlog. De gevolgen zijn nog niet voorbij. De oorlog blijft doorwoeden, zelfs piano’s moet je wantrouwen.
Een fantastisch boek. Hoe Weeda de magische wereld laat landen in het nu, hoe zij de rauwe actualiteit van nu in deze vertelling verwerkt, net als in Aleksandra: een prachtig boek.
1
Reageer op deze recensie
